مهم‌تر آن که فيض القدير استحباب اين عمل ـ‌ يعني زيارت مسجد قبا به‎ خصوص در روز شنبه ‌ـ را بيان كرده است و آن را مستند به اتفاق همگان مي‌داند ^۱.4
بنا بر اين، استفاده از واژه زيارت در باره ديدار برخي اماکن و حضور در اماکن خاص، استفاده‌اي صحيح است که دو ثمره مهم دارد:
اوّل آن که، اين واژه، قابليت اطلاق بر غير انسان را دارد؛
دوم آن كه، مطلوبيت اين امر ـ‌ يعني زيارت برخي اماکن ‌ـ در فرهنگ اسلامي‌ تشکيک‌ناپذير است.

اطلاق لفظ زيارت بر احيا و اموات

نکته مهم ديگري ‌که از كاربرد روايي زيارت مي‌توان استفاده كرد، آن است که مفهوم زيارت، براي احيا و اموات به کار رفته است.
در واقع مي‌توان گفت که اين واژه، در باره احيا و اموات يک‌سان استفاده مي‌شود؛ چنان‌که گاهي اين واژه، براي ديدار ميان انسان‌ها در زندگي روزانه‌شان به کار رفته و گاهي براي ديدار مردگان از آن استفاده شده است؛ يعني در برخي نصوص، «زيارت» براي ديدار با برادران ديني به کار رفته² ، مانند اين روايت که با اختلافي جزئي در منابع معتبر حديثي شيعه، از امام صادق عليه السلام و در مصادر اهل سنّت، از نبي اسلام صلي الله عليه و آله وارد شده است:
عن أبي ‌غرة قال: سمعت أبا عبد الله عليه السلام يقول: «من زار أخاه في الله في مرض أو صحّة، لا يأتيه خداعاً و لا استبدالاً، وكّل الله به سبعين ألف ملك ينادون في قفاه أن: طبت و طابت لك الجنة فأنتم زوار الله وأنتم وفد الرحمن حتي يأتي منزله... » ³. قال رسول الله صلي الله عليه و آله : «من عاد مريضاً أو زار أخا له في الله ناداه مناد أن طبت و طاب ممشاك و تبوأت من الجنّة منزلاً» ⁴.
هم‌چنين اين روايت که در باره اهميت ديدار با عالمان دين است: «قال رسول صلي الله عليه و آله : من زار عالماً فكأنما زارني... » ⁵.
امّا در برخي ديگر از روايات، لفظ «زيارت» براي ديدار از قبور و اموات استفاده شده است، مانند اين روايات:
قال أمير المؤمنين عليه السلام: «زوروا موتاكم فإنهم يفرحون بزيارتكم و ليطلب أحدكم حاجته عند قبر