احادیث داستانی روش نهی از منکر

المناقب، ابن شهرآشوب ـ به نقل از رؤیانی ـ:

حسن و حسین [علیهماالسلام] به پیرمردی برخوردند که به خوبی وضو نمی گرفت. آنان شروع به کشمکش [ظاهری] با یکدیگر کردند. هر یک از آنان می گفت: «تو خوب وضو نمی گیری». آن گاه گفتند: «ای پیرمرد! تو میان ما داور باش. هر کدام از ما جداگانه یک وضو می گیریم». آن گاه گفتند: «کدام یک از ما خوب وضو نمی گیرد؟».

پیرمرد گفت: هر دوی شما خوب وضو می گیرید؛ امّا این پیرمردِ نادان است که خوب وضو نمی گیرد و اینک، از شما دو تن فرا گرفته و به دست بابرکت شما و مهربانی ای که بر امّت جدّ خود دارید، توبه کرده است.

المناقب لابن شهرآشوب عن الرّؤیانی:

إنَّ الحَسَنَ وَالحُسَینَ مَرّا عَلی شَیخٍ یتَوَضَّأُ ولا یحسِنُ، فَأَخَذا بِالتَّنازُعِ؛ یقولُ کلُّ واحِدٍ مِنهُما: أنتَ لا تُحسِنُ الوُضوءَ. فَقالا: أیهَا الشَّیخُ، کن حَکما بَینَنا؛ یتَوَضَّأُ کلُّ واحِدٍ مِنّا سَوِیةً. ثُمَّ قالا: أینا یحسِنُ؟ قالَ: کلاکما تُحسِنانِ الوُضوءَ، ولکن هذَا الشَّیخُ الجاهِلُ هُوَ الَّذی لَم یکن یحسِنُ، وقَد تَعَلَّمَ الآنَ مِنکما، وتابَ عَلی یدَیکما بِبَرَکتِکما وشَفَقَتِکما عَلی اُمَّةِ جَدِّکما.[۱]

[۱]. دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۵، ص ۳۴۴