کسی که کار نیکوی او تنها این بود که اشیاء آزاردهنده را از سر راهها برمی داشت، به بهشت رفته بود.
پیامبر خدا(ص):
به بهشت نگریستم و در آن، بنده ای را دیدم که هیچ کار نیکی نکرده بود. گفتم: خداوند از چه چیزِ این بنده قدردانی کرده که او را به بهشت در آورده است؟
گفته شد: ای محمّد! این مرد به خاطر رضای خدا، اشیایی را که موجب آزار و گزند می شد، از سر راه مسلمانان بر می داشت، پس خداوند برای قدردانی از این کارش او را به بهشت در آورْد.
رسول اللّه(ص):
نَظَرتُ مِنَ الجَنَّةِ فَإِذا فیها عَبدٌ لَم یعمَل مِنَ الخَیرِ شَیئاً، فَقُلتُ: فی ما شَکرَ اللّهُ لِهذَا العَبدِ حَتّی أدخَلَهُ الجَنَّةَ؟ فَقیلَ: یا مُحَمَّدُ، إنَّ هذا کانَ یرفَعُ الأَذی عَن طَریقِ المُسلِمینَ یریدُ بِهِ وَجهَ اللّهِ، فَشَکرَ اللّهُ ذلِک لَهُ وأَدخَلَهُ الجَنَّةَ.[۱]
[۱]. الفردوس: ج ۴ ص ۲۸۱ ح ۶۸۳۰ عن أبی هریرة، کنز العمّال: ج ۶ ص ۴۲۹ ح ۱۶۴۰۲، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۴، ص ۳۹۶.
