المستدرک علی الصحیحین ـ به نقل از ابو سفیان،[۱]از استادانش ـ:
سعد به عیادت سلمان رفت. سلمان، شروع به گریستن کرد. سعد گفت: چرا گریه می کنی، ای ابو عبد اللّه؟ پیامبر خدا(ص) وقتی در گذشت، از تو راضی بود. در کنار حوض [کوثر] بر او وارد خواهی شد و دوستانت را خواهی دید.
سلمان گفت: من از ترس مرگ یا علاقه به دنیا نمی گریم؛ بلکه پیامبر خدا(ص) به ما برای همیشه سفارش کرد و فرمود: «باید وسائل هر یک از شما از دنیا، به اندازه ره توشه مسافر باشد، در حالی که این چیزها پیرامون من است».
سعد گفت: پیرامون او، یک تَشت و یک خُمره آب و یک آفتابه بود.
المستدرک علی الصحیحین عن أبی سفیان عن أشیاخه:
دَخَلَ سَعدٌ عَلی سَلمانَ یعودُهُ، قالَ: فَبَکی، فَقالَ لَهُ سَعدٌ: ما یبکیک یا أبا عَبدِ اللّهِ؟ تُوُفِّی رَسولُ اللّهِ وهُوَ عَنک راضٍ، وتَرِدُ عَلَیهِ الحَوضَ وتَلقی أصحابَک.
قالَ: فَقالَ سَلمانُ: أما إنّی لا أبکی جَزَعا مِنَ المَوتِ، ولا حِرصا عَلَی الدُّنیا، ولکنَّ رَسولَ اللّهِ(ص) عَهِدَ إلَینا عَهدا حَیا ومَیتا، قالَ(ص): «لِتَکن بُلغَةُ أحَدِکم مِنَ الدُّنیا مِثلَ زادِ الرّاکبِ»، وحَولی هذِهِ الأَساوِدَةُ.
قالَ: فَإِنَّما حَولَهُ إجّانَةٌ وجَفنَةٌ ومِطهَرَةٌ![۲]
[۱]. ظاهرا مقصود، ابو سفیان طلحة بن نافع است که راوى اَنَس و جابر بود و اعمش از او روایت مى کند (ر.ک: تهذیب التهذیب).
[۲]. المستدرک علی الصحیحین: ج ۴ ص ۳۵۳ ح ۷۸۹۱، الطبقات الکبری: ج ۴ ص ۹۰، المصنّف لابن أبی شیبة: ج ۸ ص ۱۲۶ ح ۱۱، النهایة فی غریب الحدیث: ج ۲ ص ۴۱۸ کلاهما نحوه؛ روضة الواعظین: ص ۵۳۸، بحار الأنوار: ج ۲۲ ص ۳۸۱ ح ۱۴، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۴، ص ۲۷۰.
