مهدويّت در قرآن: آيات مشترك
غلامحسين تاجرىنسب ۱
چكيده: نويسنده در اين گفتارـ كه هدف آن، نشان دادن ريشههاى استوار عقيدهى مهدويّت در قرآن استـ ابتدا ضرورت رجوع به تفسير اثرى / مأثور براى موضوع خود را ثابت مىكند، سپس آيات مربوط به امام مهدى عليه السلام را كه در قرآن آمده، به چند گروه تقسيم مىكند: آيات مشترك، آيات متّبع و آيات مختص. در هر كدام از اين گروهها، آيات قرآنى بر اساس تقسيم چهار بخشىِ ديگر، مرتّب شده است. در اين گفتار، فقط آيات مشترك مطرح شده، يعنى آياتى كه به اتّفاق كتابهاى تفسيرى شيعى و سنّى، دربارهى امام مهدى عليه السلام است.
در اين گفتار مقدّمهاى در مورد تفسير اثرى آمده و پس از آن 9 آيه، حدود 50 حديث و سه پيوست توضيحى در مورد آيات و روايات ياد شده است.
كليد واژهها: قرآن، تفسير اثرى/ امام مهدى عليه السلام ، آيات مهدويّت/ تفسير، شيعى و سنّى/ مهدويّت، اصالت قرآنى.
مقدّمه:
مژده اى دل كه مسيحا نفسى مىآيدكه ز انفاس خوشش بوى كسى مىآيد
ز غمِ هجر مكُن ناله و فرياد، كه دوشزدهام فالىُ و «فريادرسى» مىآيد
1.دكتراى علوم قرآن و حديث، مدرّس دانشكده اصول دين، تهران.