توضيحات لغوى موجود هر لغت و واژه را به فارسى گزارش نموده با اين توضيح كه لغات مكرر را حذف و پيرايش نموده و بعضا جهت مزيد فايده توضيحات وافى تكميلى به بعضى لغات اضافه كرده است.
روش مؤلف در نگارش و تدوين كتاب چنان است كه بعد از الفبايى نمودن لغات، ضمن بيان اعراب برخى از آنها ابتداء معناى لغوى را ذكر كرده، سپس در بعضى لغات كه نيازمند توضيح بيشتر تشخيص داده، معناى اصطلاحى را اضافه نموده است. به طور كلى با مطالعه كامل كتاب و با نگاه دقيقتر، نكات و ويژگىهاى زير در شيوه نگارشى وى قابل اعتناء و تأمل است:
الف ) در برخى كلمات بعد از ذكر معنى لغوى و توضيح اصطلاحى، منقولاتى از كتب ادبى و تفسيرى در توضيح بيشتر لغت ارائه نموده و حتى در بعضى لغات مانند واژه «حمد» معناى اصطلاحى آن را در دعاء مورد نظر «صحيفه سجاديه» نيز متذكر شده است.
ب ) كلماتى مانند : اله، حمد، جمع و غيره را بسيار مفصل بعضا به ميزان دو صفحه توضيح داده است.
ج ) برخى واژهها كه در نگاه نخست به نظر مىرسد محتاج شرح و تفسير به نسبت مفصل باشد، در حد معناى لغوى شرح شده و على الخصوص مؤلف محترم از ورود به توضيحات كلامىِ لغات احتراز كرده است. به طور مثال در توضيح واژه «حدث» به جمله زير بسنده كرده است : «حدث و حادث چيزى را گويند كه وجود او متجدد شده باشد در حال».
د ) كلماتى را كه در هامش اوراق بعدها اضافه نموده و تعداد كمى نيز نمىباشند،
