پنجم: ابوالحسن على بن نعمان اعلم مصرى. ۱
ششم: محمدبن احمدبن مسلم بن مطهّر از پدرش احمد مطهر. ۲
اما روايت كنندگان از اين شخصيتها در اين مقال فراواناند كه مجالى براى ذكر اسامى آنان نيست.
اما فردى كه صحيفه را براى اين بزرگان روايت كرده عميربن متوكل مىباشد كه وى نيز از پدرش متوكل عمربن هارون بلخى روايت كرده است.
متوكل صحيفه را از دو نفر نقل مىكند:
اول از امام جعفربن محمد صادق عليهماالسلام و ايشان نيز از والد ماجد خود امام محمدبن على باقر عليه السلام ؛ دوم يحيى بن زيد و او نيز از پدرش زيد بن على عليه السلام روايت كرده است.
هريك از بزرگواران نيز، صحيفه را از پديدآورنده آن، امام على بن حسين صلوات الله عليهما روايت كردهاند.
مبحث دوم: روايت مشهور و سبب شهرت آن
روايت مشهور و متداول عصر ما از صحيفه به دو روايت اخير ـ يعنى روايت ابن اعلم مصرى و محمدبن احمد بن مسلم بن مطهّر بازمىگردد، ۳ چنانكه از مقدمه صحيفهها
1.ـ نسخهاى از آن در كتابخانه موزه كاخ گلستان تهران به شماره ۲۱۰۵ موجود است، به كتابت ياقوت مستعصمى به سال ۶۹۴هـ . نسخه ديگر در كتابخانه اياصوفيه استانبول به شماره ۱۹۴۶ (كتابت سال ۶۹۷ هـ) وجود دارد.
2.ـ نسخهاى از اين روايت به شماره ۳۶۸۵ در كتابخانه آيهالله مرعشى است به خط حسين بن محمد حسينى شيرازى، تاريخ كتابت : روز جمعه ۱۱ ربيعالآخر ۶۹۵ هـ . براساس توصيف سيد احمد حسينى اشكورى فهرست نگار كتابخانه، اين نسخه چهل و يك دعا دارد كه سيزده دعا، از ادعيه نسخههاى معروف صحيفه كمتر است. سند اين نسخه كوتاه است و مقدمه صحيفههاى معروف را نيز ندارد. (فهرست كتابخانه آيهالله مرعشى، ج ۱۰، ص ۸۱).
3.ـ يكى از فضلاى معاصر معتقد است كه روايت مشهور از دو روايت كه با يكديگر ادغام شدهاند، شكل گرفته است. در ادامه بحث، در مورد ويژگىهاى روايت مشهور، گفتگو خواهد شد.
