گذشتهايم، فقط از خدا خواستهايم كه به ما توفيق دهد تا آخر عمر، در خدمت ثقلين (قرآن و عترت) باشيم.
به ما توفيق بدهد كه با اخلاص، بتوانيم در برابر قرآنى كه همه مسلمانها دم از آن مىزنند (و با اين همه اگر بگويم اين قرآن مهجور است صحيح گفتهام) خدمت كنيم.
امروز، علم رو به تكامل و پيشرفت دارد. دانشگاهها پيشروىشان اين است كه روى كتابها تحقيقات علمى انجام دهند. وقتى رسيدند به آنجا مبدأ ديگرى مىشود يعنى از آنجا بار ديگر نگرشها شروع مىشود. اين بازنگرىها براى بررسى استدراكات است و جلو مىرود.
مثال بزنم: در روزگار پيشين، براى مخابرات، تلفنهاى هندلى وسيلهاى بود. امّا روزى به تلفن خودكار رسيد و امروز به صورت همراه درآمده و اكنون رسيده به آنجايى كه تصويرى آمده است. اين است كه اصلاً نگاه به عقب نمىكند. امّا متأسفانه در مورد قرآن، هر آقايى براى خودش، كتاب مستقل مىنويسد. ولى بايد جامعه روحانيت و دانشمندان مسلمان تحقيق كنند و به طور گروهى آنچه را كه از ما قبل شايستهتر است بگيرند و به سراغ موارد ديگر بروند.
[ضرورت تفسير قرآن ]
لذا من محضر آيت الله طباطبائى مطلبى گفتم. عرض كردم: آقا! شما تفسير دو جلد نوشتهايد تا سوره النحل، در تبريز. ۱ اين به درد چاپ سده اصفهان ما مىخورد، نه حوزه. خوب است شما شروع كنيد و تفسير را از اول در محضر علما و دانشمندان و متفكران و كسانى كه با شما همكارى كنند، همفكرى و همدلى داشته باشند، درس بگوييد. در اين درس بايد مثل درس خارج تحقيق بشود و به جلو برود. فرمودند: «شرايطش فراهم نيست.» درنتيجه، من و آقاى مهدى حائرى تهرانى تصميم گرفتيم و
1.ـ اشاره به تفسير روايى كه مرحوم طباطبايى قبل از الميزان نوشته بود و تاكنون چاپ نشده است. اين تفسير، «البيان» نام دارد و نسخه آن به خط مؤلف در ميان آثار چاپ نشده معظّم له موجود است. (ويراستار).
