1) ابراهيم ـ فطرته
2) ابراهيم ـ اوصافه ـ خليل اللّه
در مثال اول، فطرت كه با علامت ــ (خط تيره) همراه است، وابسته به واژه قبلى خود (يعنى ابراهيم) مى‏باشد، و در مثال دوم نشانه ـــ در دو جا تكرار شده و نشانه وابستگى به واژه قبلى است. خليل اللّه وابسته به اوصاف و اوصاف، وابسته به ابراهيم. و در بعضى از موارد يك واژه رأس، داراى سه واژه ممكن است.
ب ) = اين نشانه كه در ابتداى برخى كلمات آمده به معناى داشتن اطلاعات اضافى است. اعم از اين كه معادل فارسى آن باشد و يا كلماتى كه مرادف واژه رأس گرفته شده است.
مثال: التمتّع = (بهره‏مندى)
التمسّك = (چنگ در زدن)
= اين نشانه قبل از معادل‏هاى فارسى كلمات قرار گرفته و به معناى معادل و هم‏معناى آن است.
مثال: التوقير = (بزرگ داشتن)
اليوم = (روز)
اين نشانه پيش از كلمات مرادف آمده كه نشان مى‏دهد كلمه بعد از آن در صحيفه موجود بوده و بار موضوعى نيز داشته است. ولى چون مرادف و هم معنى واژه رأس تلقى و در ذيل واژه رأس گنجانيده شده، فصل جديدى براى آن باز نشده است، و محتواى آن ذيل واژه رأس آمده است. مثلاً: التقصير = (كوتاهى كردن) + (الابطاء)
مراد آن است كه كلمه (الابطاء) در متن صحيفه به كار رفته، ولى به جهت هم معنى بودن با تقصير، ذيل واژه تقصير نمايه شده و اين كلمه به عنوان يك واژه خاصّ موضوعى در فرهنگ انتخاب نشده است.
ج ) ... اين علامت يعنى: رجوع كنيد به ... و نشانه رجوع كامل است. يا همان ارجاع. مثلاً:
الآباء ......... الولدان