آداب الصلاه ......... الصلاه ـ آداب‏ها
الدرايه............ العمل ـ درايته
در مثال اوّل، منظور آن است كه (الآباء) كه در متن صحيفه موجود بوده، به عنوان واژه رأس انتخاب نشده، و همان مضمون را در (الوالدين) يا (الوالدان) جستجو كنيد.
در مثال دوم، مراد آن است كه كلمه (آداب) به عنوان واژه رأس گزينش نشده، ولى در واژه‏هاى تكميلى مورد استفاده قرار گرفته است.
همچنين ......... اين نشانه همراه با عبارت پيش از آن، يعنى رجوع كنيد به ... و منظور ارجاع تكميل است؛ و كاربران را به مباحث ديگرى كه در فرهنگ آمده و به گونه‏اى مستقيم و يا غير مستقيم به اين واژه مرتبط است، راهنمايى مى‏كند، مثلاً:
الآفه: ايضا الدّنيا ـ احوالها ـ الآفه، الضلاله ـ آفاتها...
گرچه «الآفه» به عنوان رأس انتخاب شده و موضوع‏هايى را در ذيل خود دارد، ولى اين كلمه در جاهاى ديگر اين فرهنگ به عنوان تكميلى نيز استفاده شده است، كه اطلاع از آن مفيد است. يا مثلاً:
آل ابراهيم: ايضا اسحاق، يعقوب، اسماعيل، يوسف
يعنى اين چند واژه (يا اسم) كه در فرهنگ نيز موجود است، با آل ابراهيم مرتبط هستند.
د ) / خط موربى كه در ميان اعداد به كار رفته و منظور از آن، جدا كردن شماره دعا از بخش‏هاى مختلف دعاست. به ترتيب از راست به چپ، شماره‏هاى قبل از خط مورب، شماره دعا و شماره‏هاى پس از آن، شماره بخش‏هاى دعا است. مثلاً 5/17 يا 15/53 اولى يعنى دعاى 17 و شماره 5 و دومى يعنى دعاى پنجاه و سوم و 15 يعنى شماره 15. براى سهولت بيشتر شماره‏هاى دعا و نمايان بودن آن‏ها براى خوانندگان، به شماره‏هاى دعاها با اعداد سياه و شماره‏هاى بخش‏هاى دعا با اعداد نازك‏تر آمده است.
هـ ) ،. اين نشانه در دو جا بكار رفته است. يكى در ميان اعداد براى جدا كردن اعدادى كه در يك دعا ولى در چند جا نيازمند آدرسى بوده است. مثلاً 219/47، 49 يا 150/3، 31 يعنى دعاهاى 219 و 150، با شماره‏هاى 47 و 49 و يا با شماره‏هاى 3 و