مرحوم مروى در برگ اوّل مى‏نويسد: «سخنرانيهاى واعظ مكرّم، دانشمند معظّم، جناب آقاى شيخ محمود حلبى ـ دام مجده ـ در مسجد مروى تهران، در ماه مبارك رمضان، سال 1342 شمسى.» در برگ 87 مى‏نويسد: «اتمام پذيرفت جلد اوّل به قلم هادى مروى (خراسانى) در شب 19 ماه رمضان سال 1342 شمسى.» در برگ 88 مى‏نويسد: «جلد دوم سخنرانيهاى دانشمند معظّم، جناب آقاى حاجى شيخ محمود حلبى ـ دامت بركاته ـ در ماه مبارك رمضان در مسجد مروى، سنه 1342 شمسى.» و مشابه آن را در برگ 161 (آغاز جلد سوم) نوشته است. مرحوم مروى علاقه خود را به اين مجموعه تقريرات، بارها به مسئولان سفينه ابراز مـى‏كرد.
3. بر اساس توضيحاتى كه آمد، آنچه در اختيار ما قرار گرفت، مجموعه تندنويسى شده منبرى بود كه سرشار از نكته‏هاى ژرف در باب كمالات، فضائل و شئون قرآن بود. بدين رو، براى استفاده پژوهشيان از اين مجموعه و به قصد تبديل مطالب شفاهى به متن مكتوب، ناگزير به گزينش، ويرايش و تغيير مختصر در عبارات و مستندسازى آن دست زديم. اين كارى بود كه مرحوم مروى در انتظار فرصتى براى آن بود كه به دليل خدمات اجتماعى فرصتى را نيافت و دست اجل، اين امكان را از او گرفت. طبعا به دليل ماهيّت اصلى مطالب ـ كه وجهه شفاهى داشت ـ و به جهت رعايت سطح علمى مخاطبان، تنوّعى در مطالب ديده مى‏شود كه آن تنوّع، در قالب مكتوب نيز بر جاى مانده است. به همين دليل، اين مطالب به شكل مجموعه‏اى از «نكته»ها در بيان عظمت قرآن ارائه مى‏شود.
4. با گذشت چهل و پنج سال از بيان اين مطالب، نو بودن و تازگى برخى از اين نكات، نسبت به بعضى از منابع رايج علوم قرآنى، همچنان مشهود است. پاره‏اى از آنها نيز به مرور زمان، در معرض نقدها و بررسيها قرار گرفته است كه در جاى خود، بايد بدانها پرداخت. و اين، كارى است براى حفظ و نگاهدارى مجموعه مرحوم