3ـ 8) در برخى روايات به قدوه بودن ائمّه عليهم ‏السلام تصريح شده است. امام على عليه ‏السلام به نقل از رسول اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمفرمودند:
... و امام، امام ناميده شد «لأنّه قدوة للنّاس»: زيرا او پيشواى مردم و منصوب از طرف خداوندـ جلّ ذكره‏ـ است و اطاعت او بر بندگان واجب است... (26: ص 64، ح 17)
چند نكته در اين حديث شريف قابل دقّت است: 1) اساسا وجه تسميه رهبر با ويژگيهايى كه در فرهنگ شيعى دارد، به امام، مقتدا و الگوبودن براى مردمان است و معرّفى اين الگو به مردمان براى پيش بردن آنان و در نتيجه، هدايت الاهى ايشان است. از سويى ديگر، امام، قدوه براى ناس معرّفى شده است؛ يعنى در امام معصوم عليه ‏السلام صلاحيت و ظرفيّت پيشوايى و الگو و مقتدابودن براى تمامى مردمان وجود دارد؛ ولو برخى به اين الگوبودن توجّه ندارند و بهره‏مند نمى‏شوند. 2) نصب امام عليه ‏السلام از ناحيه خداوند متعال است كه قبلاً مورد بحث قرار گرفت. 3) وجوب اطاعت بندگان (عباد) از امام معصوم عليه ‏السلام ؛ يعنى نصب امام بدون توجّه به لزوم اطاعت از او، لغو و نقض غرض است؛ به اين معنا كه حال كه خداوند، امام را نصب كرده، اطاعت از او بر همه بندگان خدا فرض است. پس بايد معرفت و محبّت امام به اطاعت او ختم گردد. و اين لزوم الگوپذيرى از ائمّه عليهم ‏السلام نكته‏اى است كه سخت مغفول افتاده است.
در زيارت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام آمده است:
... السلام على أميرالمؤمنين، السلام على سيّد الوصيّين، السلام على إمام المتّقين، السلام على وارث علم النّبيّين، السلام على يعسوب‏الدين، السلام على عصمة المؤمنين، السلام على قدوة الصادقين و رحمة اللّه‏ و بركاته... (41: ج 97، ص 303)
همچنين در زيارت دوازدهم از زيارات جامعه‏اى كه هر امامى را مى‏توان با آن زيارت كرد، آمده است:
«السلام على يعسوب‏الدين، السلام على قدوة المؤمنين، السلام على العالم