هم اسوه حسنه است. علاوه بر اين، همچنان كه اثبات شد، تمام مقامات حضرت رسول صلى الله عليه و آله وسلمجز وحى نبوّت، به امامان تفويض شده است، چنان كه امام صادق عليه السلام فرمودند:
... فما فوّض اللّه إلى رسوله صلى الله عليه و آله وسلمفقد فوّضه إلينا. (۳۳: ج ۱، ص ۲۶۸، ح ۹)آنچه را خدا به رسولش عطا و تفويض كرده، به ما نيز داده است.
اسوه حسنه بودن از شئون تربيت است و تربيت نيز از شئون رسالت به شمار مىرود:
هو الذي بعث في الأمّيين رسولاً منهم يتلو عليهم آياته و يزكّيهم و يعلّمهم الكتاب و الحكمة و إن كانوا من قبل لفي ضلال مبين. (جمعه (۶۲)/ ۲)
بنابراين، ويژگى اسوه حسنه بودن براى ائمّه معصومين عليهم السلام نيز ثابت است. پس اين بزرگواران نيز در گفتار و رفتارشان، براى ديگران در نيل به كمال، سرمشقى جامع و كامل محسوب مىشوند.
7. ضرورت اسوه بودن امام معصوم عليه السلام براى هدايت بشر
7ـ1) الگوهاى بشرى غالبا محدود به تاريخ و جغرافياى معيّنى هستند و در امتداد زمان و گستره زمين، الگو بودن خود را از دست مىدهند. افزون بر اينكه الگوبودن آنان همهجانبه و فراگير نيست و فقط به يك يا چند خصلت، محدود مىشود؛ امّا اگر تربيت الاهى بشر و جوامع بشرى در گستره جهانى و جاودانى و در تمام ابعاد و شئون و كمالات مطرح باشد، اوّلاً: اين الگوها بايد از هرگونه لغزش و اشتباه مصون باشند تا بتوانند به راستى و درستى، بشر را در مسير هدايت الاهى به پيش ببرند. ثانيا: اين الگوها بايد در تمام ابعاد، كامل باشند تا بتوانند براى هر بشرى در هر عصرى، در بعد هدايتى، الگو واقع شوند؛ چرا كه نور دين كامل و جامع بر تمام زواياى زندگى بشر مىتابد. به عبارت ديگر، اين الگوها بايد جامع كمالات و فضائل بشرى باشند تا هدايت كامل از ناحيه آنان تحقّق يابد و عادتا محال است كه مثلاً انسانى ترسو و ذليل، شاگردى شجاع و كريم بار آورد. ثالثا: اين الگوها بايد به
