است. همچنين امام على عليه ‏السلام نيز درباره آل رسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمفرمودند:
و السّلام على رسول اللّه‏ صلّى اللّه‏ عليه و آله الطيّبين الطاهرين. (2: نامه 53)
لذا اسوه حسنه بودن براى ائمّه عليهم ‏السلام نيز اثبات مى‏شود. از سوى ديگر، از آنجا كه بيشترين تأسّى به پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمدر اهل بيت ايشان ظهور دارد، اين بزرگواران پاك و پاكيزه‏ترين افراد بعد از پيامبرند صلوات‏اللّه‏عليه‏وعليهم‏اجمعين.
همچنين در نظر شيعه، امام عليه ‏السلام تمام ويژگيهاى پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمراـ به جز نبوّت كه در دريافت و ابلاغ وحى تجلّى مى‏يابدـ داراست؛ بدين‏رو، امامان عليهم ‏السلام پس از پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمبهترين الگو براى هدايت‏طلبان به شمار مى‏روند.
7ـ 3) اين سخن كه غايت تربيت، اتّصاف به اسماى حسناى الاهى و صفات ربوبى است، درك نمى‏شود مگر آنكه تحقّق آن در نمونه‏اى عينى مشاهده گردد. رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلممؤدّب كامل به تأديب الاهى و مؤيّد و مسدّد به روح‏القدس بود تا دچار لغزش و خطا نشود. لذا به افتخار «و إنّكَ لعلى خلق عظيم» (قلم (68)/ 4) نايل آمد و سپس امر دين و امّت به او واگذار شد تا بندگان خدا را سياست و رهبرى كند. (41: ج 17، ص 4، ح 3) اميرالمؤمنين عليه ‏السلام به منزله جان رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمبوده است(آل‏عمران (3) / 61)؛ لذا هرچه را رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمالقا مى‏فرمود، بى‏كم و كاست دريافت مى‏كرد و در حقيقت او نيز تحت تعليم الاهى بود؛ بنابراين او نيز داراى «خلق عظيم» است و به مقتضاى نور واحد بودن ائمّه اطهار عليهم ‏السلام همه آنها از ودايع رسالت برخوردارند:
فما فوّض اللّه‏ إلى رسوله صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمفقد فوّضه إلينا. (33: ج 1، ص 268، ح 9)
آنچه را خدا به رسولش صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمعطا و تفويض فرمود، به ما نيز داده است.
پس ائمّه عليهم ‏السلام نيز به منزله جان رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمهستند و معلّم و مؤدّب به تأديب الاهى و مؤيّد و مسدّد به فرشتگان و صاحب مقام «خلق عظيم» بوده‏اند. (12: ج 1، ص 252) بنابراين چون ائمّه عليهم ‏السلام متخلّق به اخلاق الاهى و مؤدّب به آداب الاهى و تجسّم و عينيّت تربيت الاهى هستند، براى پيروى و اسوه‏بودن در تربيت الاهى، سزاوارترين‏اند:
... أفمن يهدي إلى الحقّ أحقّ أن يتّبع أمّن لايهديّ إلّا أن يُهدى فما لكم كيف