امام علی علیه السلام

اللّهُمَّ إنَّكَ تَعلَمُ أنَّهُ لَم يَكُنِ الَّذي كانَ مِنّا مُنافَسَةً في سُلطانٍ ، ولَا التِماسَ شَيءٍ مِن فُضولِ الحُطامِ ، ولكِن لِنَرُدَّ المَعالِمَ مِن دينِكَ، ونُظهِرَ الإِصلاحَ في بِلادِكَ، فَيَأمَنَ المَظلومونَ مِن عِبادِكَ ، وتُقامَ المُعَطَّلَةُ مِن حُدودِكَ .

بار خدايا ! تو مى‌‏دانى كه آنچه از ما سر زد، از سرِ قدرت‏‌طلبى، يا به دست آوردن چيزى از متاع بى‌‏ارزش دنيا نبود؛ بلكه براى اين بود كه نشانه‌‏هاى دينت را بازگردانيم و در شهرهايت، آبادانى پديدار سازيم تا بندگان ستم‏ديده‌‏ات در امنيّت باشند و احكام بر زمين مانده‌‏ات بر پا شوند.

نهج البلاغة: الخطبة 131

>خدمات حدیث>تالار مطالعه>مقالات

تعداد بازدید : 810

انس بن مالک و حدیث غدیر؛ نقدی بر تفسیر سید رضی

نشریه : سفینه

نویسنده : پديدآورنده : منصور پهلوان

سال 1400 / شماره پیاپی 71 / صفحه ۲۳-۱۰

چکیده :

ماجرای خطبه پیامبر اکرم در غدیر خم در حجه الوداع، از مهمترین شواهدی است که به ولایت و وصایت علی(ع) دلالت دارد و علی(ع) در مواضع مختلف بدان استشهاد کردهاند. یکی از این موارد در نهج البلاغه و در حکمت ٣٠٣ ذکر گردیده است. در آن حکمت، علی(ع) انس بن مالک را مورد خطاب و عتاب قرار دادهاند که چرا با وجود آنکه شاهد ماجرای غدیر بوده است، بدان شهادت نمیدهد؟ بسیاری از کتب معتبر تاریخی و حدیثی این شأن صدور را در توبیخ انس بن مالک ذکر کردهاند، اما متأسفانه سید رضی - رحمه الله - شأن صدور دیگری برای این حکمت ذکر کرده است. این مقاله نقد محققانه کلام اوست.

کلیدواژه‌های مقاله :غدیر خم، انس بن مالک، برص، مناشده، سید رضی، نهج‌البلاغه، امامت