و در جمله 29 مى خوانيم:
«صالحان، وارث زمين خواهند شد و در آن تا ابد سكونت خواهند داشت».
مقصود از كلمه «الأرض» در اين آيه، مطلق زمين دنيا و آخرت (بهشت) است و آيه معناى عامى دارد كه شامل هر زمان و هر مكان مى شود، ولى مصداق اكمل و اتمّ آن مطابق روايات، زمانى است كه حضرت مهدى عليه السلام ظهور و زمين را پر از عدل و داد كند. در آن زمان است كه تمام كره زمين در اختيار بندگان صالح خدا قرار خواهد گرفت. ابن كثير مى گويد:
«خداوند در اين آيه شريف به بندگان صالح خود بشارت مى دهد كه در دنيا و آخرت آنان را سعادتمند كند و آنان را وارث زمين و بهشت گرداند». ۱
آلوسى مى گويد:
«اگر بگوييم كه اين آيه مربوط به عصر مهدى عليه السلام و نزول عيسى عليه السلام است، به اقوال ديگر احتياجى نيست». ۲
ثوبان از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده كه فرمود: «خداوند براى من زمين را جمع كرد. پس من مشرقها و مغربهاى آن را مشاهده نمودم و امّت من زود باشد كه به آن برسند». ۳
امام باقر عليه السلام فرمود: «مقصود از «عِبادِيَ الصّالِحُونَ» اصحاب مهدى در آخر الزمان است». ۴
عصر غلبه اسلام بر ساير اديان
يكى از آياتى كه مربوط به عصر ظهور حضرت مهدى عليه السلام است، آيه معروف به
1.تفسير ابن كثير، ج ۲، ص ۵۲۴.
2.روح المعانى، ج ۱۷، ص ۹۵.
3.تفسير آلوسى، ج ۱۷، ص ۹۵.
4.مجمع البيان، ج ۷، ص ۶۶.
