امام رضا علیه السلام
لا يَكونُ ما تَمُدّونَ إلَيهِ أعناقَكُم حَتّى تُمَيَّزوا وتُمَحَّصوا، فَلا يَبقَى مِنكُم إلاَّ القَليلُ، ثُمَّ قَرأَ «الم * أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا ءَامَنَّا وَ هُمْ لاَ يُفْتَنُونَ» .
«آنچه به سويش گردن مىكشيد [و منتظرش هستيد]، واقع نخواهد شد تا آن كه غربال و تصفيه شويد، چنان كه از شما جز اندكى باقى نمىماند» و سپس اين آيه را خواند: «الف، لام، ميم. آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم، رها مىشوند و مورد آزمايش قرار نمىگيرند؟».
الإرشاد : ج2 ص375
ياد خدا، رمز خودسازى و سازندگى و صعود به قلّه كمالات انسانى است. ياد خدا، ياد خويش است و فراموشى او، فراموشى خود! براى بهره بردارى از اين سرمايه عظيم، آگاهى يافتن از ارزش و اهمّيت ...
اين زيارت نامه ـ كه تبيين و شرح آن ، موضوع كتابى است كه در پيش چشم خوانندگان گرامى قرار دارد ـ ، در واقع ، كوتاه ترين و كامل ترين متون امام شناسى است ...