(38: ج 3، ص 60؛ 41: ج 3، ص 228)

5ـ 1) تفاسير اهل سنّت

5ـ 1ـ 1) تفسير ملك عظيم به فرض الطاعه

برخى از مفسّران اهل تسنّن، ملك عظيم را مقام فرض الطاعه دانسته‏اند. به عنوان مثال، آلوسى در مورد معناى ملك، صحيح‏ترين كلام را قول شيعه مى‏داند كه تفسير ملك الاهى به مقام امر و نهى و وجوب اطاعت است؛ با اين حال مى‏گويد: چون اين قول تلويحا موجب تعريض به صحابه مى‏شود، بنابراين بوى گمراهى مى‏دهد. (1: ج 3، ص 16) ^۱
سيوطى نقل مى‏كند كه ابن‏عبّاس مراد از مُلك را خلافت رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمدانسته است. (22: ج 2، ص 173)
به هر حال، برخى از علماى اهل تسنّن با علم به اينكه مراد از ملك، مقام خلافة الرسول و افتراض الطاعه است، بدان قائل نشده‏اند تا خدشه‏اى به عمل مدّعيان خلافت وارد نشود.

5ـ 1ـ 2) تفاسير ديگر

برخى ديگر از مفسّران سنّى در مورد معناى مُلك، معانى و اقوال متعدّدى بيان كرده‏اند؛ از جمله: ملك سليمان (39: ج 5، ص 140؛ 22: ج 2، ص 173؛ 44: ج 1، ص 718؛ 9: ج 2، ص 111)، كثرت نسوان (39: ج 5، ص 140؛ 16: ج 1، ص 547؛ 24: ج 1، ص 211) نبوّت (11: ج 2، ص 93؛ 39: ج 5، ص 140؛ 22: ج 2، ص 173؛ 44: ج 1، ص 718؛ 9: ج 2، ص 111؛ 42: ج5، ص 162) خلافت (به معناى حكومت سياسى نه الاهى) (9: ج 2، ص 111) و تأييد به ملائكه. (39: ج 5، ص 140؛ 22: ج 2، ص 173؛ 9: ج 2، ص 111)