ذات؛ و سوم آنكه تردّد، فعل مؤمن است و اين فعل، به جهت شرف مؤمن، به خداوند نسبت داده شده است.
نويسنده، بجز بيان اشكال و پاسخ آن، برخى مطالب جنبى را نيز طرح كرده و پاسخ داده است؛ از قبيل اسباب تردّد و چگونگى رفع اين ترديد.
آنچه پس از اين مى آيد، متن بى كم و كاست رساله ياد شده است، با اندك تغييراتى در رسم الخطّ و نشانه گذارى.
رساله اى در معناى حديث «ماتردّدت فى شىء أنا فاعله»
[عبدالخالق بن عبدالرحيم يزدى (1200ـ 1268ق)] بسم اللّه الرحمن الرحيم الحمدللّه ربّ العالمين وصلّى اللّه على محمد وآله الطّاهرين ولعنةاللّه على اعدائهم اجمعين؛ و بعد؛ چنين گويد بنده مذنب واثق ابن عبدالرحيم يزدى الاصل طوسى المسكن والمدفن عبدالخالق حشره اللّه مع من لايسبقه سابق ولايفوقه فائق ـ صلّى اللّه عليه وعلى آله مانطق ناطق وذرّ شارق ـ، كه از جمله احاديث مشكله قدسيه، اين حديث شريف است كه فى الجمله اختلافى در عبارات منقوله از آن است كه در بعضى از كتب به اين عبارت روايت شده است كه قال اللّه (عزّوجلّ) فى الحديث القدسى:
ما تردّدت فى شيء أنا فاعله كتردّدى فى قبض روح عبدى المؤمن فانّه يكره الموت وأنا أكره مسائته. ۱
و در بعضى ديگر از كتب به اين طريق است كه:
وما تردّدت فى شىء أنا فاعله كتردّدى فى قبض نفس المؤمن يكره الموت فأكره
1.با اين تعبير، در اين مصدر ديده شد: علم اليقين، ملاّمحسن فيض كاشانى (م۱۰۹۱ق)، انتشارات بيدار، قم، ج۲، ص۸۵۱
