پس از قرن هفتم هجرى و با پذيرش تقسيم حديث به چهار دسته اصلى (صحيح، حسن، موثّق و ضعيف) از سوى بسيارى از فقيهان و محدّثان شيعه ، برخى از آنان به ارزيابى روايات جوامع حديثى بر اين اساس پرداختند. علّامه مجلسى(م۱۱۱۰ق) نيز در كتاب مرآة العقول خود ، با وجود اذعان به اعتبار روايات الكافى ، قبل از پرداختن به شرح متن ، كوشيده است با تعابيرى غالبا كوتاه ، امّا بسيار متنوّع و گاه ابتكارى ، به شيوه متأخّران ، به ارزيابى تك تك اسناد روايات الكافى بپردازد.
در اين مقاله ، تلاش شده است تا با دسته بندى اين تعابير مختلف ، علاوه بر ارائه آمارى از تعداد روايات صحيح، حسن، موثّق و ضعيف الكافى ، بر اساس مبانى علّامه مجلسى، به بيان فوايد بررسى تعابير وى بپردازيم ؛ فوايدى كه مى تواند براى پژوهشگران عرصه حديث، درايه و رجال ، مفيد باشد.