مولاى او (ابن عباس) به صراحت اعلام كرد كه عكرمه دروغ ها را به او نسبت داده است. ۱
و از سعيد بن مسيّب ـ فقيه نامور مدينه ـ نيز نقل شده است كه به غلام آزاد شده خود، اين گونه سفارش مى كرد: مبادا به من دروغ و خلاف واقع نسبت دهى؛ آن گونه كه عكرمه بر مولاى خويش چنين كرد. ۲
به اجمال بايد گفت كه عكرمه در سه جهت مورد سوء ظن بوده است:
الف ـ فاسد العقيده بودن، به خاطر پيروى از خوارج؛
ب ـ فاسق بودن، به جهت اخذ صله و انعام از حكام جور؛
ج ـ كاذب و جاعل بودن، به دليل جعل و نسبت دادن كذب بر صحابه. ۳
عداوت و دشمنى عكرمه با اهل بيت(ع) و شخص على(ع) تا بدان پايه بوده است كه بر طبق پاره اى روايات، وى نزول خاص آيه تطهير را در شأن اهل بيت، صريحا انكار كرده، آن را مخصوص زنان پيامبر(ص) مى دانست؛ چنانكه سعيد حوّى در «الأساس فى التفسير» و شوكانى در «فتح القدير»، اين گونه نقل كرده اند: «روى ابن جرير عن عكرمة انه كان ينادى فى السوق انّما يريد اللّه ليذهب عنكم الرجس أهل البيت، نزلت فى نساء النبى(ص) خاصة». ۴
همچنين، ديگران از وى چنين روايت كرده اند: «عن عكرمة انه قال: ليس بالذى تذهبون اليه؛ انما هو نساء النبى(ص)». ۵
آيا با وجود چنين اظهار نظرهايى،
1.اهل بيت(ع) يا چهره هاى درخشان، ص۴۰
2.همان، ص۴۱؛ اهل بيت(ع) در آيه تطهير، ص۱۳۵؛ طبرسى و مجمع البيان، ج۲، ص۱۱۹
3.تعليقه بر تفسير ابوالفتوح رازى، ج۳، ص۴۳۵؛ كاوشهاى علمى در رجال و اسانيد حديث، ص۲۱۱؛ معجم الأدباء، ج۱۲، ص۱۸۱
4.الأساس فى التفسير، ج۸، ص۴۴۳۷؛ فتح القدير، ج۴، ص۲۷۸ و نيز بنگريد: البحر المحيط، ج۷، ص۲۳۱؛ روح المعانى، ج۲۲، ص۱۳؛ زاد المسير، ج۶، ص۳۸۱
5.الدرالمنثور، ج۵، ص۱۹۸؛ روح المعانى، ج۲۲، ص۱۳؛ فتح القدير، ج۴، ص۲۷۸
