اشتراک لفظی در قرآن کریم و تاثیر آن بر اهم ترجمههای معاصر فارسی قرآن
سال
/ شماره پیاپی
/
صفحه
28
چکیده :
یکی از پدیدههای زبانی که ناگزیر مترجمان قرآن کریم در ترجمهٔ آیات با آن مواجهاند، واژگان مشترک لفظی قرآن کریم است؛ الفاظی که در ظاهر یکساناند اما در جملات مختلف، به معانی متفاوتی به کار رفتهاند. عنوان «وجوه» که کاربردش به قرن نخست هجری باز میگردد، مفهوم عامی بود که این واژگان را نیز در برمیگرفت. سیبویه نیز با تعبیر «اتفاق اللفظین و اختلاف المعنیین» بدان اشاره کرد.
در این مقاله تأثیر این واژگان بر مهمترین ترجمههای فارسی معاصر قرآن کریم بررسی شده است. از این رو، نخست به پدیدهٔ اشتراک لفظی در زبان عربی پرداخته و پس از آن به وجود و اهمیت این الفاظ در قرآن کریم و ضرورت شناخت آن در ترجمهٔ آن اشاره شده، سپس تأثیر واژگان مشترک بر اهم ترجمههای معاصر فارسی قرآن در سه بخش اسامی، افعال و حروف بررسی و برای هر یک شواهدی ذکر شده است.
کلیدواژههای مقاله :وجوه و نظایر ، اشتراک لفظی ، ترجمه قرآن ، مشترک لفظی