کسی که چشم خود را از نگاه بد و نیز دست و زبانش را حفظ کند، پاداش حج سال آینده را خواهد داشت.
الإمام الباقر(ع):
إنَّ رَسولَ اللّهِ(ص) أردَفَ اُسامَةَ بنَ زَیدٍ فی مَصعَدِهِ إلی عَرَفاتٍ، فَلَمّا أفاضَ أردَفَ الفَضلَ بنَ العَبّاسِ وکانَ فَتی حَسَنَ اللِّمَّةِ، فَاستَقبَلَ رَسولَ اللّهِ(ص) أعرابِی وعِندَهُ اُختٌ لَهُ أجمَلُ ما یکونُ مِنَ النِّساءِ، فَجَعَلَ الأَعرابِی یسأَلُ النَّبِی(ص)، وجَعَلَ الفَضلُ ینظُرُ إلی اُختِ الأَعرابِی، وجَعَلَ رَسولُ اللّهِ(ص) یدَهُ عَلی وَجهِ الفَضلِ یستُرُهُ مِنَ النَّظَرِ، فَإِذا هُوَ سَتَرَهُ مِنَ الجانِبِ نَظَرَ مِنَ الجانِبِ الآخَرِ، حَتّی إذا فَرَغَ رَسولُ اللّهِ(ص) مِن حاجَةِ الأَعرابِی، التَفَتَ إلَیهِ وأَخَذَ بِمَنکبِهِ وقالَ:
أما عَلِمتَ أنَّهَا الأَیامُ المَعدوداتُ وَالمَعلوماتُ، لا یکفُّ فیهِنَّ رَجُلٌ بَصَرَهُ، ولا یکفُّ لِسانَهُ ویدَهُ إلاّ کتَبَ اللّهُ لَهُ مِثلَ حَجِّ قابِلٍ![۱]
امام باقر(ع):
پیامبر خدا(ص) اُسامة بن زید را تا عرفات، بر ترک خود سوار کرد و چون از عرفات کوچید، فضل بن عبّاس را بر ترک خود نشاند. او جوان بود و گیسوان زیبایی داشت. پس بادیه نشینی به همراه خواهرش که بسیار زیبا بود، جلو پیامبر خدا(ص) آمد و شروع به پرسش از پیامبر(ص) کرد و فضل، به خواهر او نگاه می کرد. پیامبر(ص) دستش را جلو صورت فضل می گرفت و مانع نگاه کردنش می شد. هر بار که پیامبر(ص) جلو صورت او را از یک طرف می گرفت، فضل از طرف دیگر می نگریست. چون کار پیامبر(ص) با آن بادیه نشین تمام شد، به طرف فضل برگشت و شانه اش را گرفت و فرمود:
«مگر نمی دانی که این روزها، روزهایی شمرده و دانسته هستند؟ هر مردی که در این روزها چشم خود را [از نامحرم] نگه دارد و زبان و دست خود را حفظ کند، خداوند برایش همانند حجّ سال آینده را می نویسد».
[۱]. مستدرک الوسائل: ج ۱۰ ص ۱۵۷ ح ۱۱۷۴۵ عن الإمام الصادق(ع) وج ۱۴ ص ۲۶۹ ح ۱۶۶۸۲کلاهما نقلاً عن بعض نسخ فقه الرضا، بحار الأنوار: ج ۹۹ ص ۳۵۱ ح ۳، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۸ ص ۵۱۴.
