به اعتراف عبدالملک بن مروان، امام سجاد(ع) شخصیتی است که اگر کاری را انجام دهد که دیگران پست می دانند، نه تنها از شخصیت او کاسته نمی شود بلکه بر عظمت او افزوده می شود.
الإمام الصادق(ع):
إنَّ عَلِی بنَ الحُسَینِ(ع) تَزَوَّجَ سُرِّیةً کانَت لِلحَسَنِ بنِ عَلِی(ع)، فَبَلَغَ ذلِک عَبدَ المَلِک بنَ مَروانَ، فَکتَبَ إلَیهِ فی ذلِک کتابا أنَّک صِرتَ بَعلَ الإِماءِ!
فَکتَبَ إلَیهِ عَلِی بنُ الحُسَینِ(ع): إنَّ اللّهَ رَفَعَ بِالإِسلامِ الخَسیسَةَ وأتَمَّ بِهِ النّاقِصَةَ، فَأَکرَمَ بِهِ مِنَ اللُّؤمِ، فَلا لُؤمَ عَلی مُسلِمٍ، إنَّمَا اللُّؤمُ لُؤمُ الجاهِلِیةِ، إنَّ رَسولَ اللّهِ(ص) أنکحَ عَبدَهُ ونَکحَ أمَتَهُ.
فَلَمَّا انتَهَی الکتابُ إلی عَبدِ المَلِک قالَ لِمَن عِندَهُ: خَبِّرونی عَن رَجُلٍ إذا أتی ما یضَعُ النّاسَ لَم یزِدهُ إلّا شَرَفا؟ قالوا: ذاک أمیرُ المُؤمِنینَ، قالَ: لا وَاللّهِ ما هُوَ ذاک، قالوا: ما نَعرِفُ إلّا أمیرَ المُؤمِنینَ! قالَ: فَلا وَاللّهِ ما هُوَ بِأَمیرِ المُؤمِنینَ، ولکنَّهُ عَلِی بنُ الحُسَینِ.[۱]
امام صادق(ع):
علی بن الحسین (امام زین العابدین)(ع) با کنیزی که از آنِ حسن بن علی(ع) بود، ازدواج کرد. این خبر، به گوش عبد المَلِک بن مروان رسید. در نامه ای به ایشان نوشت که: تو شوهر کنیزان گشته ای!
زین العابدین(ع) به او نوشت: «همانا خداوند به وسیله اسلام، پستی را بلندی بخشیده و ناقص را کامل گردانیده و از فرومایگی، به ارجمندی رسانیده است. بنا بر این، هیچ مسلمانی پست نیست؛ بلکه پستی واقعی، پستی جاهلیت است. پیامبر خدا(ص)، خود، بنده اش را [از قوم خود] زن داد و با کنیزش ازدواج کرد».
چون نامه به عبد الملک رسید، به اطرافیانش گفت: به من بگویید آن کدام مرد است که هر گاه کاری که دیگران را پست می کند، انجام بدهد، جز بر بزرگی او نمی افزاید؟
گفتند: امیر المؤمنین.[۲]
عبد الملک گفت: نه، به خدا! او چنین نیست.
گفتند: ما کسی جز امیر المؤمنین را نمی شناسیم!
گفت: نه، به خدا! او امیر المؤمنین نیست؛ بلکه علی بن الحسین است.
[۱]. الکافی: ج ۵ ص ۳۴۶ ح ۶، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۳ ص ۳۰۴.
[۲]. مقصودشان خودِ عبد الملك بود.
