طبق این حدیث، ساختمان سازی باید در حد نیاز باشد و اضافات آن، وبال شخص در قیامت می شود.
سنن ابن ماجة عن أنس:
مَرَّ رَسولُ اللّهِ(ص) بِقُبَّةٍ عَلی بابِ رَجُلٍ مِنَ الأَنصارِ، فَقالَ: ما هذِهِ؟ قالوا: قُبَّةٌ بَناها فُلانٌ.
قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): کلُّ مالٍ یکونُ هکذا فَهُوَ وَبالٌ عَلی صاحِبِهِ یومَ القِیامَةِ. فَبَلَغَ الأَنصارِی ذلِک فَوَضَعَها، فَمَرَّ النَّبِی(ص) بَعدُ فَلَم یرَها، فَسَأَلَ عَنها، فَاُخبِرَ أنَّهُ وَضَعَها لِما بَلَغَهُ عَنک، فَقالَ: یرحَمُهُ اللّهُ! یرحَمُهُ اللّهُ![۱]
سنن ابن ماجة ـ به نقل از اَنَس ـ:
پیامبر خدا(ص) بر گنبدی بنا شده بر آستانه خانه مردی از انصار بر گذشت. فرمود: «این چیست؟».
گفتند: گنبدی است که فلان کس، بنا کرده است.
پیامبر خدا(ص) فرمود: «هر مالی که چنین باشد، روز قیامت، وبال گردنِ صاحب خویش است».
این خبر به آن مرد انصاری رسید. پس آن را ویران کرد. دیگر بار، پیامبر(ص) بر آن جا گذشت و آن را ندید. پس، از آن پرسید. به ایشان خبر دادند که آن مرد، چون سخن ایشان را شنیده، آن را ویران کرده است. فرمود: «خدایش رحمت کند! خدایش رحمت کند!».
[۱]. سنن ابن ماجة: ج ۲ ص ۱۳۹۳ ح ۴۱۶۱، مسند ابن حنبل: ج ۴ ص ۴۳۹ ح ۱۳۳۰۰ نحوه، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۷، ص ۴۲۸.