انسانی که توبه می کند و می شکند، توبه ی مجدد هم مورد پسند است.
إرشاد القلوب:
قالَ رَجُلٌ: یا رَسولَ اللّهِ، إنّی أذنَبتُ. فَقالَ: اِستَغفِرِ اللّهَ. فَقالَ: إنّی أتوبُ ثُمَّ أعودُ. فَقالَ: کلَّما أذنَبتَ استَغفِرِ اللّهَ، فَقالَ: إذَن تَکثُرَ ذُنوبی!
فَقالَ: عَفوُ اللّهِ أکثَرُ، فَلا تَزالُ تَتوبُ حَتّی یکونَ الشَّیطانُ هُوَ المَدحورَ.[۱]
إرشاد القلوب:
مردی گفت: ای پیامبر خدا! من مرتکب گناه شده ام. فرمود: «از خدا آمرزش بخواه». گفت: توبه می کنم، ولی دوباره گناه می کنم. فرمود: «هر بار که گناه کردی، از خدا آمرزش بخواه». گفت: در این صورت، گناهانم بسیار می شود! فرمود: «بخشش خدا، بیشتر است. پیوسته توبه می کنی تا این که [سرانجام] شیطان، شکست بخورَد».
[۱]. ارشاد القلوب: ص ۴۶، وسائل الشیعة: ج ۱۱ ص ۳۶۴ ح ۲۱۰۳۶، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۷، ص ۵۳۶.
