توجه به زن، پاداش فراوان به دنبال دارد که این حدیث به آن اشاره می کند.
الکافی عن إسحاق بن إبراهیم الجعفی:
سَمِعتُ أبا عَبدِ اللّهِ(ع) یقولُ: إنَّ رَسولَ اللّهِ(ص) دَخَلَ بَیتَ اُمِّ سَلَمَةَ فَشَمَّ ریحا طَیبَةً، فَقالَ: أتَتکمُ الحَولاءُ؟ فَقالَت: هُوَ ذا هِی تَشکو زَوجَها. فَخَرَجَت عَلَیهِ الحَولاءُ، فَقالَت: بِأَبی أنتَ واُمّی، إنَّ زَوجی عَنّیضٌ، فَقالَ: زیدیهِ یا حَولاءُ، قالَت: ما أترُک شَیئا طَیبا مِمّا أتَطَیبُ لَهُ بِهِ وهُوَ عَنّی مُعرِضٌ!
فَقالَ: أما لَو یدری ما لَهُ بِإِقبالِهِ عَلَیک! قالَت: وما لَهُ بِإِقبالِهِ عَلَی؟
فَقالَ: أما إنَّهُ إذا أقبَلَ اکتَنَفَهُ مَلَکانِ، فَکانَ کالشّاهِرِ سَیفَهُ فی سَبیلِ اللّهِ، فَإِذا هُوَ جامَعَ تَحاتُّ عَنهُ الذُّنوبُ کما یتَحاتُّ وَرَقُ الشَّجَرِ، فَإِذا هُوَ اغتَسَلَ انسَلَخَ مِنَ الذُّنوبِ.[۱]
الکافی ـ به نقل از اسحاق بن ابراهیم جُعفی ـ:
از امام صادق(ع) شنیدم که می فرمود: پیامبر خدا(ص) وارد اتاق اُمّ سلمه شد. بوی خوشی به مشامش رسید. فرمود: «حَولاء، نزد شما آمده؟».
اُمّ سلمه گفت: بله. او از شوهرش شکایت دارد.
در این هنگام، حولاء، بیرون آمد و گفت: پدر و مادرم به فدایت! شوهرم، به من، بی اعتناست.
فرمود: «بیشتر به خودت بِرس، ای حولاء!».
گفت: هیچ عطری نبوده که خودم را با آن برای او خوش بو نکنم؛ امّا او همچنان از من روی گردان است!
پیامبر(ص) فرمود: «اگر می دانست که با رو آوردنش به تو، چه پاداشی برای اوست!».
حولاء گفت: با رو آوردنش به من، چه پاداشی برای اوست؟
فرمود: «هر گاه روی آوَرَد، دو فرشته، او را در آغوش می کشند، و همانند کسی است که در راه خداوند، شمشیر بر کشد، و چون مجامعت کند، گناهان او همچون برگ درخت، فرو می ریزند، و هر گاه غسل کند، از گناهانْ شسته می شود».
[۱]. الکافی: ج ۵ ص ۴۹۶ ح ۴، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۴ ص ۱۲.
