رسول خدا(ص) زندگی فقیرانه اما همراه سلامت نفس را بهتر از اشرافیگری دانسته است.
الإمام علی(ع):
إنّا لَجُلوسٌ مَعَ رَسولِ اللّهِ(ص) فِی المَسجِدِ، إذ طَلَعَ مُصعَبُ بنُ عُمَیرٍ، ما عَلَیهِ إلاّ بُردَةٌ لَهُ مَرقوعَةٌ بِفَروٍ، فَلَمّا رَآهُ رَسولُ اللّهِ(ص) بَکی لِلَّذی کانَ فیهِ مِنَ النِّعمَةِ وَالَّذی هُوَ الیومَ فیهِ، ثُمَّ قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): کیفَ بِکم إذا غَدا أحَدُکم فی حُلَّةٍ وراحَ فی حُلَّةٍ، ووُضِعَت بَینَ یدَیهِ صَحفَةٌ ورُفِعَت اُخری، وسَتَرتُم بُیوتَکم کما تُستَرُ الکعبَةُ؟
قالوا: یا رَسولَ اللّهِ، نَحنُ یومَئِذٍ خَیرٌ مِنَّا الیومَ، نَتَفَرَّغُ لِلعِبادَةِ، ونُکفَی المُؤنَةَ!
فَقالَ رَسولُ اللّهِ(ص): لَأَنتُمُ الیومَ خَیرٌ مِنکم یومَئِذٍ.[۱]
امام علی(ع):
با پیامبر خدا(ص) در مسجد نشسته بودیم که مُصعب بن عُمَیر در آمد، در حالی که تنها پارچه ای یمنی بر تن خود داشت و با پاره ای پوست، آن را پینه کرده بود. چون پیامبر خدا(ص) وی را بدید، بدان جهت که روزی در ناز و نعمت بوده و اکنون در چنان حالی بود، گریست. سپس فرمود: «چه سان خواهید بود آن روز که یکی از شما صبحگاهان، در یک جامه و شامگاهان، در جامه ای دیگر باشد و پیاپی، ظرف غذا برابرش نهاده و برداشته شود و خانه هاتان را همانند کعبه بپوشانید؟».
گفتند: ای پیامبر خدا! آن روز، بهتر از امروز خواهیم بود فرصت عبادت پیدا می کنیم و زندگی مان، تأمین است.
پیامبر خدا(ص) فرمود: «هر آینه، امروز، بهتر از آن روزید».
[۱]. الزهد لابن حنبل: ص ۳۴، مسند ابن حنبل: ج ۵ ص ۴۱۳ ح ۱۵۹۸۸ ولیس فیه ذیله من «قالوا: یارسول اللّه ...»، المستدرک علی الصحیحین: ج ۳ ص ۱۶ ح ۴۲۹۰ وج ۴ ص ۵۹۱ ح ۸۶۴۸، السنن الکبری: ج ۲ ص ۶۲۴ ح ۴۳۳۷ کلّها عن أبی حرب عن طلحة نحوه، کنز العمّال: ج ۳ ص ۲۱۸ ح ۶۲۳۴، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۷، ص ۴۳۶.
