پیامبر اکرم(ص) کسانی را که خود را بی بهره از امور دنیایی می کنند، مذمت فرمود.
الامام الصادق(ع):
إنَّ ثَلاثَ نِسوَةٍ أتَینَ رَسولَ اللّهِ(ص)، فَقالَت إحداهُنَّ: إنَّ زَوجی لا یأکلُ اللَّحمَ، وقالَتِ الاُخری: إنَّ زَوجی لا یشَمُّ الطّیبَ، وقالَتِ الاُخری: إنَّ زَوجی لا یقرَبُ النِّساءَ.
فَخَرَجَ رَسولُ اللّهِ(ص) یجُرُّ رِداءَهُ، حَتّی صَعِدَ المِنبَرَ، فَحَمِدَ اللّهَ وأثنی عَلَیهِ، ثُمَّ قالَ: ما بالُ أقوامٍ مِن أصحابی لا یأکلونَ اللَّحمَ، ولا یشَمّونَ الطّیبَ، ولا یأتونَ النِّساءَ؟! أما إنّی آکلُ اللَّحمَ، وأشَمُّ الطّیبَ، وآتِی النِّساءَ، فَمَن رَغِبَ عَن سُنَّتی فَلَیسَ مِنّی.[۱]
امام صادق(ع):
سه زن، نزد پیامبر خدا(ص) آمدند. یکی از آنان گفت: شوهرم گوشت نمی خورد. دومی گفت: شوهرم بوی خوش استشمام نمی کند. سومی گفت: شوهرم با زنان، نزدیکی نمی کند.
پیامبر خدا(ص)، در حالی که رَدایش را می کشید، بیرون آمد و بر منبر شد و خدا را حمد و ثنا نمود و سپس فرمود: «چه شده است که گروهی از یارانم گوشت نمی خورند، بوی خوش نمی بویند، و با زنان، هم بستر نمی شوند؟! به درستی که من گوشت می خورم، بوی خوش می بویم و با زنان، هم بستر می شوم. پس هر که از راه و رسم من روی بگردانَد، از من نیست».
[۱]. الکافی: ج ۵ ص ۴۹۶ ح ۵، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۴ ص ۲۶.
