امام سجاد(ع) مقید بود در هنگام روزه بودن، دیگ های غذا جهت اطعام بار بگذارد.
الإمام الصادق(ع):
کانَ عَلِی بنُ الحُسَینِ(ع) إذا کانَ الیومُ الَّذی یصومُ فیهِ أمَرَ بِشاةٍ فَتُذبَحُ وتُقطَعُ أعضاءً وتُطبَخُ، فَإِذا کانَ عِندَ المَساءِ أکبَّ عَلَی القُدورِ حَتّی یجِدَ ریحَ المَرَقِ وهُوَ صائِمٌ، ثُمَّ یقولُ: هاتُوا القِصاعَ، اِغرِفوا لِالِ فُلانٍ، وَاغرِفوا لِالِ فُلانٍ، ثُمَّ یؤتی بِخُبزٍ وتَمرٍ فَیکونُ ذلِک عَشاءَهُ، صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وعَلی آبائِهِ.[۱]
امام صادق(ع):
علی بن الحسین (زین العابدین)(ع) در آن روزی که روزه می گرفت، دستور می داد گوسفندی را سر ببرند و تکه تکه کنند و بپزند. چون هنگام افطار می رسید، به دیگ ها سر می کشید تا در حالی که روزه است، بوی آب گوشت را به مشام رسانَد. سپس می فرمود: «کاسه ها را بیاورید و برای خانواده فلانی و فلانی غذا بکشید». سپس نان و خرمایی آورده می شد و امام(ع) افطار می کرد. درود خدا بر او و پدرانش باد!
[۱]. الکافی: ج ۴ ص ۶۸ ح ۳، المحاسن: ج ۲ ص ۱۵۸ ح ۱۴۳۲، کتاب من لا یحضره الفقیه: ج ۲ ص ۱۳۴ ح ۱۹۵۵، مکارم الأخلاق: ج ۱ ص ۲۹۷ ح ۹۳۰، المناقب لابن شهرآشوب: ج ۴ ص ۱۵۵، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۰، ص ۲۰۰.
