انتقام نگرفتن امام سجاد(ع) سبب هدایت شد.
الطبقات الکبری ـ به نقل از سالم، غلام امام باقر(ع) ـ:
هشام بن اسماعیل، علی بن الحسین (زین العابدین)(ع) و خانواده ایشان را آزار می رساند. بالای منبر در خطبه چنین می کرد و به علی(ع) اهانت می کرد. هنگامی که ولید بن عبد الملک به حکومت رسید، او را عزل کرد و دستور داد که او برای بازجویی، نزد مردم، نگاه داشته شود.
هشام بن اسماعیل با خود می گفت: برای خدا چنین مکنید! من از هیچ کس به اندازه علی بن الحسین، بیمناک نیستم. نیز با خود می گفت: علی بن الحسین، مرد صالحی است و گفتار او مورد توجّه خواهد بود [و اگر لب به شکایت بگشاید، ولید بن عبد الملک، مرا کیفر خواهد داد].
بدین ترتیب، او را نگاه داشتند؛ امّا علی بن الحسین(ع)، فرزندان و خاندان خود را گِرد آورد و آنان را از تعرّض [به هشام]، باز داشت. علی بن الحسین برای کاری ره سپار شد و خود را با او رو به رو نکرد. در این هنگام، هشام بن اسماعیل، او را مخاطب ساخت که: خداوند، داناتر است که رسالت های خود را کجا قرار دهد!
الطّبقات الکبری عن سالم مولی أبی جعفر:
کانَ هِشامُ بنُ إسماعیلَ یؤذی عَلِی بنَ الحُسَینِ وأَهلَ بَیتِهِ، یخطُبُ بِذلِک عَلَی المِنبَرِ وینالُ مِن عَلِی(ع)، فَلَمّا وَلِی الوَلیدُ بنُ عَبدِ المَلِک عَزَلَهُ وأَمَرَ بِهِ أن یوقَفَ لِلنّاسِ. فَکانَ یقولُ: لا وَاللّهِ، ما کانَ أحَدٌ مِنَ النّاسِ أهَمَّ إلَی مِن عَلِی بنِ الحُسَینِ؛ کنتُ أقولُ: رَجُلٌ صالِحٌ یسمَعُ قَولُهُ فَوُقِفَ لِلنّاسِ.
فَجَمَعَ عَلِی بنُ الحُسَینِ وُلدَهُ وحامَّتَهُ ونَهاهُم عَنِ التَّعَرُّضِ. وغَدا عَلِی بنُ الحُسَینِ مارّاً لِحاجَةٍ فَما عَرَضَ لَهُ، فَناداهُ هِشامُ بنُ إسماعیلَ: اللّهُ أعلَمُ حَیثُ یجعَلُ رِسالاتِهِ![۱]
[۱]. الطبقات الکبری: ج ۵ ص ۲۲۰؛ شرح الأخبار: ج ۳ ص ۲۶۰ ح ۱۱۶۲ نحوه، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۵، ص ۳۶۶.
