گذشت از بدی های بندگان سبب جلب محبت خداوند می شود.
إثبات الوصیة:
روایت شده است که خدای متعال به داوود(ع) وحی فرمود که: «چه شده است که تو را گوشه گیر می بینم؟!»
گفت: به خاطر تو، از دست آفریدگانت به ستوه آمده ام.
فرمود: «چه دوست داری؟».
گفت: محبّت تو را.
فرمود: «گذشت کردن از [بدی های] بندگان من از چیزهایی است که محبّت مرا جلب می کند. پس هر گاه کسی را خواستار من دیدی، خدمت گزار او باش».
إثبات الوصیة:
رُوِی أنَّهُ تَعالی أوحی إلی داوودَ(ع): ما لی أراک مُنتَبِذا؟! قالَ: أعیتنِی الخَلیقَةُ فیک. قالَ: فَماذا تُحِبُّ؟ قالَ: مَحَبَّتَک.
قالَ: مِن مَحَبَّتِی التَّجاوُزُ عَن عِبادی، فَإِذا رَأَیتَ لی مُریدا فَکن لَهُ خادِما.[۱]
[۱]. إثبات الوصیة: ص ۷۵، مستدرک الوسائل: ج ۱۲ ص ۴۲۸ ح ۱۴۵۲۰ وراجع: قصص الأنبیاء للراوندی: ص ۱۹۹ ح ۲۵۳ وتاریخ دمشق: ج ۳۶ ص ۳۳۵ والبحر المحیط: ج ۲ ص ۴۶۰، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۴، ص ۳۹۲.
