امام صادق(ع) در این ماجرا، کمال ایمان را در عصر ظهور حضرت قائم(ع) وعده داده است.
الاُصول الستّة عشر عن زید الزرّاد:
قُلتُ لِأَبی عَبدِ اللّهِ(ع): نَخشی ألّا نَکونَ مُؤمِنینَ!
قالَ: ولِمَ ذاک؟
فَقُلتُ: وذلِک أنّا لا نَجِدُ فینا مَن یکونُ أخوهُ عِندَهُ آثَرَ مِن دِرهَمِهِ ودینارِهِ، ونَجِدُ الدّینارَ وَالدِّرهَمَ آثَرَ عِندَنا مِن أخٍ قَد جَمَعَ بَینَنا وبَینَهُ مُوالاةُ أمیرِ المُؤمِنینَ(ع)!
فَقالَ: کلّا، إنَّکم مُؤمِنونَ، ولکن لا تُکمِلونَ إیمانَکم حَتّی یخرُجَ قائِمُنا، فَعِندَها یجمَعُ اللّهُ أحلامَکم فَتَکونونَ مُؤمِنینَ کامِلینَ، ولَو لَم یکن فِی الأَرضِ مُؤمِنونَ کامِلونَ إذا لَرَفَعَنَا اللّهُ إلَیهِ وأنکرتُمُ الأَرضَ وأنکرتُمُ السَّماءَ.[۱]
الاُصول الستّة عشر ـ به نقل از زید زرّاد ـ:
به امام صادق(ع) گفتم: بیم آن داریم که مؤمن نباشیم!
فرمود: «چرا؟».
گفتم: چون در میان خود، کسی را نمی یابیم که برادرش را بر درهم و دینارش ترجیح دهد؛ بلکه دینار و درهم در نزد ما، مقدّم بر برادری است که ولایت امیر مؤمنان، ما و او را گِرد هم آورده است!
فرمود: «نه، شما مؤمن هستید؛ لیکن ایمانتان کامل نمی گردد، مگر آن گاه که قائم ما ظهور کند. در آن هنگام است که خداوند، خِرَدهای شما را به کمال می رساند و مؤمنِ کامل می شوید. اگر در روی زمین، مؤمنانی کامل وجود نداشت، در آن صورت، خداوند، ما را به پیشگاه خود، بالا می بُرد [و از میان شما رَخت بر می بستیم] و شما، زمین و آسمان را نمی شناختید (نظام آفرینش به هم می ریخت).
[۱]. الاُصول الستّة عشر: ص ۱۲۷ ح ۲۰، دانشنامه قرآن و حدیث: ج ۱ ص ۱۲۸.
