در شب شهادت حمزه، پیامبر(ص) به او مواردی را آموزش داد که باید به آنها ایمان داشته باشد.
الامام الصادق(ع):
لَمّا کانَتِ اللَّیلَةُ الَّتی اُصیبَ حَمزَةُ فی یومِها دَعاهُ رَسولُ اللّهِ(ص) فَقالَ: یا حَمزَةُ یا عَمَّ رَسولِ اللّهِ، یوشِک أن تَغیبَ غَیبَةً بَعیدَةً، فَما تَقولُ لَو وَرَدتَ عَلَی اللّهِ تَبارَک وتَعالی وسَأَلَک عَن شَرائِعِ الإِسلامِ وشُروطِ الإِیمانِ؟
فَبَکی حَمزَةُ وقالَ: بِأَبی أنتَ واُمّی أرشِدنی وفَهِّمنی، فَقالَ: یا حَمزَةُ تَشهَدُ أن لا إلهَ إلَا اللّهُ مُخلِصا، وأنّی رَسولُ اللّهِ بَعَثَنی بِالحَقِّ.
فَقالَ حَمزَةُ: شَهِدتُ. قالَ: وأنَّ الجَنَّةَ حَقٌّ، وأنَّ النّارَ حَقٌّ، وأنَّ السّاعَةَ آتِیةٌ لا رَیبَ فیها، وَالصِّراطَ حَقٌّ، وَالمیزانَ حَقٌّ، و« مَن یعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیرًا یرَهُ * وَ مَن یعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یرَهُ»[۱]و« فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَ فَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ»[۲]وأنَّ عَلِیاً أمیرُ المُؤمِنینَ.
قالَ حَمزَةُ: شَهِدتُ وأقرَرتُ وآمَنتُ وصَدَّقتُ.[۳]
امام صادق(ع):
در شبِ آن روزی که حمزه به شهادت رسید، پیامبر خدا او را فرا خواند و فرمود: «ای حمزه، ای عموی پیامبر خدا! زودا که تو از میان ما بروی. پس اگر بر خداوند ـ تبارک و تعالی ـ وارد شدی و از تو در باره باورهای اسلام و شروط ایمان پرسید، چه می گویی؟».
حمزه گریست و گفت: پدر و مادرم به فدایت! مرا راه نمایی کن و به من تعلیم ده.
پیامبر(ص) فرمود: «ای حمزه! از سرِ اخلاص، گواهی می دهی که معبودی جز خدای یگانه نیست و من، فرستاده خدایم و مرا به حق فرستاده است».
حمزه گفت: گواهی می دهم.
پیامبر(ص) فرمود: «و گواهی می دهی که بهشت، راست است، دوزخ، راست است، قیامت، آمدنی است و تردیدی در آن نیست، صراط راست است، ترازو راست است و «هر کس به اندازه ذرّه ای کار نیک کند، آن را می بیند و هر کس به اندازه ذرّه ای کار بد کند، آن را می بیند» و «گروهی در بهشت اند و گروهی در دوزخ»، و این که علی، امیر مؤمنان است».
حمزه گفت: [به همه اینها] شهادت می دهم و گواهی می دهم و ایمان دارم و تصدیق می کنم.
[۱]. الزلزلة: ۷ و ۸.
[۲]. الشوری: ۷.
[۳]. طرف من الأنباء: ص ۱۲۵، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۸، ص ۱۲۶.
