دلائل الإمامة ـ به نقل از عبد اللّه بن سعید ـ:
محمّد بن علی بن عمر تَنوخی به من گفت: امام جواد(ع) را دیدم که با گاوی سخن می گفت و آن گاو، سرش را تکان می داد. به ایشان گفتم:نه؛ بلکه [اگر راست می گویی،] دستور بده گاو با تو سخن بگوید.
فرمود: «زبان پرندگان را به ما آموخته اند و ما از هر چیزی بهره داریم». امام(ع) سپس به گاو گفت: «بگو: لا إله إلّا اللّه وحده لا شریک له».
گاو، آن را گفت و سپس امام(ع) با دست خود، سر او را نوازش داد.
دلائل الإمامة عن عبد اللّه بن سعید:
قالَ لی مُحَمَّدُ بنُ عَلِی بنِ عُمَرَ التَّنوخِی: رَأَیتُ مُحَمَّدَ بنَ عَلِی [الجواد] (ع) وهُوَ یکلِّمُ ثَورا فَحَرَّک الثَّورُ رأسَهُ، فَقُلتُ: لا، ولکن تَأمُرُ الثَّورَ أن یکلِّمَک.
فَقالَ: وعُلِّمنا مَنطِقَ الطَّیرِ، واُوتینا مِن کلِّ شَیءٍ. ثُمَّ قالَ لِلثَّورِ: قُل: «لا إلهَ إلَا اللّهُ وَحدَهُ لا شَریک لَهُ»، فَقالَ. ثُمَّ مَسَحَ بِکفِّهِ عَلی رَأسِهِ.[۱]
[۱]دلائل الإمامة: ص ۴۰۰ ح ۳۵۶، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۰، ص ۶۰.
