رسول خدا(ص) جایگاه پنج تن را در قیامت یک جا دانست.
امام علی(ع):
پیامبر(ص) بر من وارد شد، در حالی که در بستر خفته بودم. حسین، آب خواست. پیامبر(ص) به سوی گوسفندمان رفت که شیرش کم شده بود. پیامبر(ص) آن را دوشید و شیر از پستانش جاری شد. حسن به سوی پیامبر(ص) رفت؛ ولی پیامبر او را دور کرد. فاطمه گفت: ای پیامبر خدا! گویی آن یکی را بیشتر دوست می داری؟ فرمود: «چنین نیست؛ بلکه او زودتر آب خواسته بود». سپس فرمود: «من و تو و این دو و این که در بستر است، در روز رستاخیز در یک جا خواهیم بود».
الإمام علی(ع):
دَخَلَ عَلَی رَسولُ اللّهِ(ص) وأنَا نائِمٌ عَلَی المَنامَةِ، فَاستَسقَی الحَسَنُ ـ أوِ الحُسَینُ ـ فَقامَ النَّبِی(ص) إلی شاةٍ لَنا بَکیءٍ فَحَلَبَها فَدَرَّت، فَجاءَهُ الحَسَنُ فَنَحّاهُ النَّبِی(ص)، فَقالَت فاطِمَةُ: یا رَسولَ اللّهِ، کأَنَّهُ أحَبُّهُما إلَیک؟ قالَ: لا، ولکنَّهُ استَسقی قَبلَهُ، ثُمَّ قالَ: إنّی وإیاک وهذَینِ وهذَا الراقِدَ فی مَکانٍ واحِدٍ یومَ القِیامَةِ.[۱]
[۱]. مسند ابن حنبل: ج ۱ ص ۲۱۷ ح ۷۹۲، اُسد الغابة: ج ۷ ص ۲۲۰ الرقم ۷۱۸۳، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۹، ص ۳۹۸.
