صحیح البخاری ـ به نقل از عبد اللّه بن مسعود ـ:
گویی به پیامبر(ص) می نگرم که همچون پیامبری از پیامبران بود که قومش او را زدند و خونین اش کردند و او ـ در حالی که خون از چهره اش می زدود ـ می گفت: خدایا! از قوم من در گذر، که آنها نمی دانند.
صحیح البخاری عن عبد اللّه:
کأَنّی أنظُرُ إلَی النَّبِی(ص) یحکی نَبِیا مِنَ الأَنبِیاءِ، ضَرَبَهُ قَومُهُ فَأَدمَوهُ، وهُوَ یمسَحُ الدَّمَ عَن وَجهِهِ ویقولُ: اللّهُمَّ اغفِر لِقَومی فَإِنَّهُم لا یعلَمونَ.[۱]
[۱]. صحیح البخاری: ج ۳ ص ۱۲۸۲ ح ۳۲۹۰ و ج ۶ ص ۲۵۳۹ ح ۶۵۳۰، صحیح مسلم: ج ۳ ص ۱۴۱۷ ح ۱۷۹۲، سنن ابن ماجة: ج ۲ ص ۱۳۳۵ ح ۴۰۲۵، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۰، ص ۱۵۰.
