هدايت خود را به طرق گوناگون ارائه مى‏كند.
يكى از آن موارد آيه‏ى تبليغ است. اين آيه در ميان دو آيه‏ى مربوط به اهل كتاب آمده است. با اندكى تدبّر در سياق آيات، به اين نكته مى‏رسيم كه اين آيه ارتباطى بسيار ظريف و عميق با دو آيه‏ى قبل و بعد خود دارد؛ زيرا آيه‏ى 66 در خصوص اهل كتاب است كه على‏رغم سفارش خدا و پيامبرش، به كتاب خدا عمل نكردند كه اگر آن را اقامه مى‏كردند، در نعمت‏هاى مادّى و معنوى متنعّم مى‏شدند. در آيه‏ى 68 نيز باز اهل كتاب مورد خطاب‏اند؛ ولى اين‏بار با اين خطاب كه تا زمانى كه تورات و انجيل و آن‏چه را كه پروردگارتان به سويتان فرو فرستاده اقامه نكنيد، اصلاً ارزشى نداريد.
بسيارى از مفسّران، از عبارت «و ما أُنزل إليهم من ربّهم» كه در دو آيه‏ى ماقبل و بعد آيه‏ى 67 آمده است، غافل شده‏اند، در حالى كه عبارت «بلّغ ما أُنزل إليك من ربّك» دقيقا همان عبارتى است كه در خصوص ولايت علىّ‏بن ابى‏طالب عليه ‏السلام است كه در آيه‏ى 67 نيز آمده است.
تكرار اين عبارت در آيه‏ى 66 يك‏بار و به صورت جدا و مستقل از تورات و انجيل، در آيه‏ى 67 يك بار و در آيه‏ى 68 دو بار و در آن‏جا نيز به صورت جدا و مستقل از تورات و انجيل، چه معنايى مى‏تواند داشته باشد؟
آيا پيامى غير از اين دارد كه اى مسلمانان! مبادا مثل اهل كتاب باشيد كه به تورات و انجيل و آن‏چه از سوى پروردگارشان «ما أُنزل إليهم من ربّهم» برايشان نازل شد، عمل نكردند و در نتيجه بسيارى از ايشان، در ضلالت و هلاكت ابدى گرفتار شدند. «و كثير منهم ساء ما يعملون» .
از جمله رواياتى كه به اين حقيقت دلالت دارد، روايتى است كه شيخ صدوق در كمال‏الدّين از رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمنقل نموده‏اند كه:
هر آن‏چه در امّت‏هاى گذشته به وقوع پيوسته است، در اين امّت نيز موبه‏مو واقع خواهد گرديد. «لتركبنّ أمّتي سنن من كان قبلها.» ^۱