از نظر اسلام هیچکس نباید در خانه بنشیند و به عبادت و دعا مشغول شود به امید اینکه رزق و روزی را خدا می رساند.
الکافی عن علی بن عبد العزیز:
قالَ لی أبو عَبدِ اللّهِ(ع): ما فَعَلَ عُمَرُ بنُ مُسلِمٍ؟ قُلتُ: جُعِلتُ فِداک أقبَلَ عَلَی العِبادَةِ وتَرَک التِّجارَةَ.
فَقالَ: وَیحَهُ! أما عَلِمَ أنَّ تارِک الطَّلَبِ لا یستَجابُ لَه؟ إنَّ قَوما مِن أصحابِ رَسولِ اللّهِ(ص) لَمّا نَزَلَت:«وَ مَن یتَّقِ اللَّهَ یجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لاَ یحْتَسِبُ»[۱]أغلَقُوا الأَبوابَ وأَقبَلوا عَلَی العِبادَةِ، وقالوا: قَد کفینا، فَبَلَغَ ذلِک النَّبِی(ص) فَأَرسَلَ إلَیهِم، فَقالَ:
ما حَمَلَکم عَلی ما صَنَعتُم؟ قالوا: یا رَسولَ اللّهِ، تُکفِّلَ لَنا بِأَرزاقِنا فَأَقبَلنا عَلَی العِبادَةِ.
فَقالَ: إنَّهُ مَن فَعَلَ ذلِک لَم یستَجَب لَهُ، عَلَیکم بِالطَّلَبِ.[۲]
الکافی ـ به نقل از علی بن عبد العزیز ـ:
امام صادق(ع) به من فرمود: «عمر بن مسلم، چه می کند؟». گفتم: فدایت شوم! به عبادت روی آورده و تجارت را ترک کرده است. فرمود: «وای بر او! آیا نمی داند آن که روزی طلبیدن را رها کند، دعایش پذیرفته نمی شود؟ گروهی از یاران پیامبر خدا(ص) آن گاه که این آیه نازل شد: «و هر که از خدا پروا کند، برای او راه بیرون شدن [از هر دشواری و اندوهی] پدید آورد؛ و او را از جایی که گمان ندارد، روزی می دهد»، درها [ی دکان هایشان] را بستند و به عبادت روی آوردند و گفتند: ما روزی مان تأمین شد [و دیگر نیازی به کار کردن نداریم]. این خبر به پیامبر(ص) رسید. آنان را فرا خواند و فرمود: «چه چیز شما را به این کار، وا داشت؟». گفتند: ای پیامبر خدا! روزی ما تضمین شده است. پس ما به عبادت روی آوردیم. فرمود: «هر کس چنین کند، دعایش پذیرفته نمی شود. وظیفه شما روزی طلبیدن است».
[۱]. الطلاق: ۲ و ۳.
[۲]. الکافی: ج ۵ ص ۸۴ ح ۵، تهذیب الأحکام: ج ۶ ص ۳۲۳ ح ۸۸۵، کتاب من لا یحضره الفقیه: ج ۳ص ۱۹۲ ح ۳۷۲۱، بحارالأنوار: ج ۲۲ ص ۱۳۲ ح ۱۱۱، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۷، ص ۵۰.
