1862

به راستى چون مؤمن بنگرد، عبرت گيرد و چون سكوت كند، بينديشد و چون سخن گويد، ذكر گويد و چون بى‌نياز شود، شكر كند و چون در سختى افتد، صبر كند .

 1648

خوشا به حال كسى كه به ياد معاد باشد و توشه آن را زياد كند

 2312

خدايا اين عزت، مرا بس است كه بنده تو باشم و اين افتخار برايم بس است كه تو پروردگار منى

 2992

؛ و نيز او فرمان مى‌دهد كه خواسته‌هاى نابجاى خود را درهم بشكند، و به هنگام وسوسه‌هاى نفس خويشتن‌دارى را پيش گيرد زيرا كه نفس اماره انسان را به بدى وا مى‌دارد، مگر آنكه رحمت خدا شامل حال او شود

 1503

خوشا به حال كسى كه همتش همه مصروف كارى باشد كه او را به كار آيد و تمام كوشش را براى چيزى قرار دهد كه او را (فرداى قيامت از آتش دوزخ) رهايى بخشد

 19423

«سه چيز از دنياى شما محبوب من است: اوّل خواندن قرآن، دوم نگاه كردن به چهره رسول الله، سوم انفاق در راه خدا».

 2455

کسی که از خدا بترسد نفسش در دنیا با سخاوت است، وکسی که در دنیا به آنچه نصیبش گشته است راضی باشد کمترین چیز دنیا او را بس است

 2425

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌فرماید: «حیا از ایمان است».

 16934

پیامبر عرضه داشت: پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند

 3116

سه گروه هستند که همنشینی با آنها قلب را می‌میراند: همنشینی با شخص خسیس و گفتگو با زنان و همنشینی با توانگران

 2960

دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است

 12904

زندگی برای دونفر خوب است: یکی عالم مطاع و دوم شنونده نگهدارنده

 1955

کسی که نیکیها او را خوشحال و بدیها او را ناراحت کند، مؤمن است

 2359

ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم؛ یا تکیه گاه و پشتیبان محکمی در اختیار من بود