امام رضا علیه السلام
لا يَكونُ ما تَمُدّونَ إلَيهِ أعناقَكُم حَتّى تُمَيَّزوا وتُمَحَّصوا، فَلا يَبقَى مِنكُم إلاَّ القَليلُ، ثُمَّ قَرأَ «الم * أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا ءَامَنَّا وَ هُمْ لاَ يُفْتَنُونَ» .
«آنچه به سويش گردن مىكشيد [و منتظرش هستيد]، واقع نخواهد شد تا آن كه غربال و تصفيه شويد، چنان كه از شما جز اندكى باقى نمىماند» و سپس اين آيه را خواند: «الف، لام، ميم. آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم، رها مىشوند و مورد آزمايش قرار نمىگيرند؟».
الإرشاد : ج2 ص375
محمّد بن على شلمغانى
محمّد بن عثمان بن سعید
جلسات حدیثی امام رضا(ع)
امام رضا(ع) و تشویق به حدیث آموزی
ابو طاهر محمّد بن على
گزاره هاى تاريخى مهدوى
گزاره هاى اعتقادى مباحث مهدوى
محمّد بن عبد اللّه بن جعفر طیار
محمّد بن اشعث بن قیس
محمّد بن ابی سعید بن عقیل
محمّد بن ابى حُذَيفه
زبان دانی امام رضا(ع)
دانش امام رضا(ع)
محمّد بن ابى بكر