پرارزش است، نیازمند تیزهوشی و تیزفهمی است. پستی و بلندی دارد و ناهموار است. فرشته مقرب، پیامبر فرستاده شده و مؤمن آزموده شده نیز آن را تحمل نمی‏كنند. گفتم: فدایت شوم، پس چه كسی آن را تحمل می‏كند؟ فرمود: ای ابا صامت، هر كه ما بخواهیم. ابو صامت می‌گوید: فهمیدم خداوند بندگانی برتر از این سه دسته هم دارد. ^۱

با توجه به آن‏چه گفته شد، می‌توان پذیرفت که برخی کمالات معنوی اهل‏بیت علیهم السلام از درک فرشتگان و مؤمنان‏ آزموده شده نیز فراتر است. کمالاتی که از مقوله معارف شهودی‌اند و تنها به وسیله کسانی فهم و تصدیق می‌شود که خود به آن رسیده و آن را دارا باشند. این معارف، قابلیت بازگو کردن و انتقال را ندارند. فرد مشتاق و طالب چنین کمالاتی باید خود حرکت کند و از قله بالا برود تا ظرفیت تحمل آنها را بیابد. این به معنای نیاز به دگرگونی و تکامل وجودی برای شهود و تحمل این گونه کمالات است. کاری که تنها با عنایت اهل‏بیت علیهم السلام میسر می‌شود. کسانی که ولایت تکوینی دارند و می‌توانند جرعه‏ای از زلال معرفت ناب را آرایه جان پیروان حقیقی خود کنند. آری! اهل‏بیت علیهم السلام آشیانه اراده الهی‌اند^۲ و همان را می‌خواهند که خدا می‌خواهد و از این رو همان می‌شود که می‌خواهند. در این صورت نیازی به توجیه علامه مجلسی نیست.^۳

حدیث نادر دیگر، حصری تنگ‏تر برقرار می‌کند و تحمل برخی^۴ احادیث اهل‏بیت علیهم السلام را تنها و تنها ویژه خود ایشان می‌نماید. متن حدیث چنین است:

۰.أبو الصامت: سمعت أبا عبد الله علیه السلام یقول: إن من حدیثنا مالا یحتمله ملك مقرب و لا نبی مرسل و لا عبد مؤمن قلت فمن یحتمله؟ قال: نحن نحتمله.^۵

این حدیث نیز بر پایه معنا و وجه جمع ارائه شده، قابل تبیین است. آری، برخی معارف