رسول خدا(ص) برادران خود را کسانی می دانست که پس از او می آیند و به او ایمان می آورند.
الدرّ المنثور عن أنس:
قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): لَیتَنی قَد لَقیتُ إخوانی. فَقالَ لَهُ رَجُلٌ مِن أصحابِهِ: أوَلَسنا إخوانَک؟
قالَ: بَلی، أنتُم أصحابی، وإخوانی قَومٌ یأتونَ مِن بَعدی یؤمِنونَ بی ولَم یرَونی. ثُمَّ قَرَأَ:
«الَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیبِ وَیقِیمُونَ الصَّلَاةَ»
[۱].[۲]
الدرّ المنثور ـ به نقل از اَنَس ـ:
پیامبر خدا فرمود: «کاش برادرانم را ملاقات کرده بودم!».
مردی از یارانش گفت: آیا ما برادران تو نیستیم؟
فرمود: «بله، شما یاران منید؛ [امّا] برادران من، مردمانی هستند که پس از من می آیند و به من، ایمان می آورند، در حالی که مرا ندیده اند» و سپس این آیه را تلاوت نمود: «کسانی که به غیب، ایمان می آورند و نماز می گزارند».
[۱]. البقرة: ۳
[۲]. الدرّ المنثور: ج ۱ ص ۶۷، دانشنامه قرآن و حدیث: ج ۲ ص ۱۷۴.
