احادیث داستانی گذشت امام حسین(ع)

کشف الغمّة ـ فی ذِکرِ شَیءٍ مِن فَضائِلِ الإمامِ الحُسَینِ(ع) ـ:

جَنی لَهُ غُلامٌ جِنایةً توجِبُ العِقابَ عَلَیهِ، فَأَمَرَ بِهِ أن یضرَبَ، فَقالَ: یا مَولای«وَالْکاظِمِینَ الْغَیظَ»، قالَ: أخلوا عَنهُ. فَقالَ: یا مَولای«وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ»، قالَ: قَد عَفَوتُ عَنک. قالَ: یا مَولای«وَاللَّهُ یحِبُّ الْمُحْسِنِینَ»[۱]، قالَ: أنتَ حُرٌّ لِوَجهِ اللّهِ، ولَک ضِعفُ ما کنتُ اُعطیک.[۲]

کشف الغمّة ـ در یاد کرد برخی از فضایل امام حسین(ع) ـ:

یکی از غلامان ایشان مرتکب جرمی شد که کیفر داشت. امام(ع) دستور داد او را بزنند. او گفت: سَرورم! «و آنان که خشم خویش را فرو می خورند».

امام(ع) فرمود: «از او دست بدارید».

او گفت: سَرورم! «و از خطای مردم در می گذرند».

امام(ع) فرمود: «از تو در گذشتم».

او گفت: سَرورم! «و خدا نیکوکاران را دوست می دارد».

امام(ع) فرمود: «تو در راه خدا آزادی و از آنِ تو باد دو برابر آنچه به تو می دادم».

[۱]. آل عمران: ۱۳۴.

[۲]. کشف الغمّة: ج ۲ ص ۲۴۳، بحار الأنوار: ج ۴۳ ص ۳۵۲ ح ۲۹، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۰، ص ۱۵۸.