احادیث داستانی همبستگی

بحار الأنوار عن جعفر بن محمّد العاصمی ـ فی حَدیثٍ طَویلٍ ذَکرَ فیهِ ضِیافَةَ الإِمامِ الکاظِمِ(ع) لَهُم، إلی أن قالَ ـ:

ثُمَّ قالَ [(ع)]: یا عاصِمُ، کیفَ أنتُم فِی التَّواصُلِ وَالتَّواسی؟

قُلتُ: عَلی أفضَلِ ما کانَ عَلَیهِ أحَدٌ.

قالَ: أیأتی أحَدُکم إلی دُکانِ أخیهِ أو مَنزِلِهِ عِندَ الضّائِقَةِ فَیستَخرِجُ کیسَهُ ویأخُذُ ما یحتاجُ إلَیهِ فَلا ینکرُ عَلَیهِ؟

قالَ: لا!

قال: فَلَستُم عَلی ما اُحِبُّ فِی التَّواصُلِ.[۱]

بحار الأنوار ـ به نقل از جعفر بن محمّد عاصمی، در حدیثی طولانی که در آن از پذیرایی شدنشان به وسیله امام کاظم(ع) یاد می کند ـ:

سپس فرمود: «ای عاصم! در همبستگی و مواسات با یکدیگر، چگونه اید؟».

گفتم: در بهترین وضعِ ممکن.

فرمود: «آیا چنین هست که فردی از شما در هنگام تنگ دستی، به دکان و یا منزل برادرش برود و دخل او را بیرون بکشد و آنچه نیاز دارد، بردارد و به او اعتراض نشود؟».

گفتم: نه!

فرمود: «پس شما در همبستگی، آن گونه که من دوست دارم، نیستید».

[۱]. بحار الأنوار: ج ۷۴ ص ۲۳۱ ح ۲۸، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۴ ص ۲۶۸.