الأمالی، طوسی ـ به نقل از مجاشعی، از امام رضا(ع)، از پدرانش(ع) ـ:
امام علی(ع) فرمود: «در باره کتاب خداوند عز و جل از من بپرسید که به خدا سوگند، آیه ای از آن در شب یا روز و در طول راه یا جایباشی نازل نشده، مگر آن که پیامبر خدا(ص) قرائت آن را با تأویلش به من آموخته است».
ابو کوّا گفت: ای امیر مؤمنان! در باره آیاتی که بر پیامبر(ص) نازل شد و تو حضور نداشتی، چه می گویی؟
[علی(ع)] فرمود: «هنگامی که من حضور نداشتم، پیامبر(ص) آیاتی را که بر ایشان نازل می شد، حفظ می کرد تا آن که خدمتشان می رسیدم و پیامبر(ص) قرائت آن را به من می آموخت و می فرمود: ای علی! پس از رفتن تو، خداوند، این آیات را بر من نازل نمود و تأویل آن، چنین و چنان است و بدین ترتیب، تنزیل و تأویل آن را به من می آموخت».
الأمالی للطوسی عن المجاشعی عن الإمام الرضا(ع) عن آبائه(ع):
قالَ علی(ع): سَلونی عَن کتابِ اللّهِ عز و جل، فَوَاللّهِ ما نَزَلَت آیةٌ مِنهُ فی لَیلٍ أو نَهارٍ، ولا مَسیرٍ ولا مُقامٍ، إلّا وقَد أقرَأَنیها رَسولُ اللّهِ(ص) وعَلَّمَنی تَأویلَها.
فَقالَ ابنُ الکوّاءِ: یا أمیرَ المُؤمِنینَ، فَما کانَ ینزِلُ عَلَیهِ وأنتَ غائِبٌ عَنهُ؟
قالَ: کانَ یحفَظُ عَلَی رَسولُ اللّهِ(ص) ما کانَ ینزِلُ عَلَیهِ مِنَ القُرآنِ وأنَا عَنهُ غائِبٌ، حَتّی أقدَمَ عَلَیهِ فَیقرِئَنیهِ ویقولَ لی: یا عَلِی، أنزَلَ اللّهُ عَلَی بَعدَک کذا وکذا وتَأویلُهُ کذا وکذا، فَیعَلِّمُنی تَنزیلَهُ وتَأویلَهُ.[۱]
[۱]الأمالی للطوسی: ص ۵۲۳ ح ۱۱۵۸، بشارة المصطفی: ص ۲۱۹، الإحتجاج: ج ۱ ص ۶۱۷ ح ۱۴۰، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۰، ص ۴۴.
