امام علی علیه السلام
(النبی ص) كانَ دائِمَ البِشرِ، سَهلَ الخُلُقِ، لَيِّنَ الجانِبِ لَيسَ بِفَظٍّ ولا غَليظٍ ولا صَخَّابٍ ولا فَحَّاشٍ ولا عَيَّابٍ ولا مَزّاحٍ ولا مَدَّاحٍ، يَتَغافَلُ عَمَّا لا يَشتَهي، فَلا يُؤيِسُ مِنهُ، ولا يُخَيِّبُ فيهِ مُؤَمِّليهِ .
(پیامبر اکرم ص) پيوسته،خوش رو و ملايم و خوش برخورد بود .سختگير و خشن، داد و فريادكن و بد زبان نبود. عيبجويى نمى‌كرد. خيلى شوخى نمى‌كرد، و از كسى خيلى تعريف نمى‌نمود. در مقابل آنچه دوست نمى‌داشت، خود را به غفلت مى‌زد و به روى خود نمى‌آورد. كسى از وى نااميد نمى‌شد و آرزومندانش، محروم نمى‌شدند.
عيون أخبار الرضا : ج 1 ص 316 ح 1
گونه شناسی احادیث قرآنی امامیه از نظریه تا تطبیق
موسوعة الامام المهدی علیه السلام فی اکتاب و السنة و التاریخ
امام مهدی(ع) از نگاه حدیث ثقلین
مراکز پژوهش قرآن و حدیث در ایران و جهان
کارنامه آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)
زندگی و بندگی بر پایه آموزه های قرآن و حدیث
مجموعه مقالات کنگره حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)
داستان پیامبران (بر گرفته از تفسیر روض الجنان)
خلقت نوری پیامبر(ص) و اهل البیت(ع) در اندیشه امامیه نخستین
