پس از آنکه امام صادق(ع) به دو نیازمند که از او درخواستی کردند، به هرکدام مشتی خرما داد، به نفر سوم چیزی نداد، به استناد به آیه ای که به میانه روی در انفاق، سفارش می کند.
الکافی عن عجلان:
کنتُ عِندَ أبی عَبدِ اللّه(ع) فَجاءَ سائِلٌ فَقامَ إلی مِکتَلٍ فیهِ تَمرٌ فَمَلَأَ یدَهُ فَناوَلَهُ، ثُمَّ جاءَ آخَرُ فَسَأَلَهُ فَقامَ فَأَخَذَ بِیدِهِ فَناوَلَهُ، ثُمَّ جاءَ آخَرُ فَسَأَلَهُ فَقامَ فَأَخَذَ بِیدِهِ فَناوَلَهُ ثُمَّ جاءَ آخَرُ فَسَأَلَهُ فَقامَ فَأَخَذَ بِیدِهِ فَناوَلَهُ ثُمَّ جاءَ آخرُ فَقالَ: اللّهُ رازِقُنا وإیاک، ثُمَّ قالَ: إنَّ رَسولَ اللّهِ(ص) کانَ لا یسأَلُهُ أحَدٌ مِنَ الدُّنیا شَیئا إلّا أعطاهُ، فَأَرسَلَت إلَیهِ امرَأَةٌ ابْناً لَها، فَقالَتِ: اِنطَلِق إلَیهِ فَاسأَلهُ فَإِن قالَ لَک: لَیسَ عِندَنا شَیءٌ، فَقُل: أعطِنی قَمیصَک، قالَ: فَأَخَذَ قَمیصَهُ فَرَمی بِهِ إلَیهِ ـ وفی نُسخَةٍ اُخری فَأَعطاهُ ـ فَأَدَّبَهُ اللّهُ تَبارَک وَتَعَالی عَلَی القَصدِ، فَقالَ:«وَ لَا تَجْعَلْ یدَک مَغْلُولَةً إِلَی عُنُقِک وَلَا تَبْسُطْهَا کلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا»[۱].[۲]
الکافی ـ به نقل از عجلان ـ:
نزد امام صادق(ع) بودم که نیازمندی، وارد شد و امام برخاست و از طَبَق خرما، دستش را پر کرد و به او داد. آن گاه، نیازمند دیگری آمد و درخواست کمک کرد. ایشان برخاست و یک مشت گرفت و به او هم داد. نفر سوم آمد و درخواست کرد.
امام فرمود: «خداوند، به ما و تو روزی عطا کند». سپس فرمود: «از پیامبر خدا(ص) کسی چیزی درخواست نمی کرد، مگر این که به او می داد. زنی پسرش را به سوی پیامبر خدا فرستاد و گفت: از ایشان کمک بگیر. اگر فرمود: چیزی در پیشمان نیست، به ایشان بگو: پیراهنت را به من بده. ]پسر نزد پیامبر خدا آمد و از ایشان درخواست کمک کرد. پیامبر(ص) فرمود: چیزی پیشمان نیست. گفت: پس پیراهنت را به من بده.[ آن حضرت، پیراهنش را گرفت و به او داد. خداوند به ایشان میانه روی را آموخت و فرمود: «و دستت را به گردنت مبند و آن را کاملاً از هم باز مکن تا سرزنش شده و حسرت زده شوی» ».
[۱]. الاسراء: ۳۹.
[۲]. الکافی: ج ۴ ص ۵۵ ح ۷، الگوی مصرف از نگاه قرآن و حدیث، ص ۱۰۸.
