احادیث داستانی ایمان به خدا

صحیح البخاری عن أبی جمرَةَ [نصر بن عمران الضبعی]:

کنتُ أقعُدُ مَعَ ابنِ عَبّاسٍ، یجلِسُنی عَلی سَریرِهِ فَقالَ: أقِم عِندی حَتّی أجعَلَ لَک سَهما مِن مالی، فَأَقَمتُ مَعَهُ شَهرَینِ، ثُمَّ قالَ:

إنَّ وَفدَ عَبدِ القَیسِ لَمّا أتَوُا النَّبِی(ص) قالَ: مَنِ القَومُ؟ ـ أو مَنِ الوَفدُ؟ ـ قالوا: رَبیعَةُ، قالَ: مَرحَبا بِالقَومِ ـ أو بِالوَفدِ ـ غَیرَ خَزایا ولا نَدامی.

فَقالوا: یا رَسولَ اللّهِ، إنّا لا نَستَطیعُ أن نَأتِیک إلّا فی شَهرِ الحَرامِ، وبَینَنا وبَینَک هذَا الحَی مِن کفّارِ مُضَرَ، فَمُرنا بِأَمرٍ فَصلٍ نُخبِر بِهِ مَن وَراءَنا ونَدخُل بِهِ الجَنَّةَ، وسَأَلوهُ عَنِ الأَشرِبَةِ.

فَأَمَرَهُم بَأَربَعٍ ونَهاهُم عَن أربَعٍ، أمَرَهُم بِالإِیمانِ بِاللّهِ وَحدَهُ. قالَ: أتَدرونَ ما الإِیمانُ بِاللّهِ وَحدَهُ؟ قالوا: اللّهُ ورَسولُهُ أعلَمُ، قالَ: شَهادَةُ أن لا إلهَ إلَا اللّهُ وأنَّ مُحَمَّدا رَسولُ اللّهِ، وإقامُ الصَّلاةِ، وإیتاءُ الزَّکاةِ، وصِیامُ رَمَضانَ، وأن تُعطوا مِنَ المَغنَمِ الخُمُسَ.[۱]

صحیح البخاری ـ به نقل از ابو جمره [نصر بن عمران ضبعی] ـ:

من با ابن عبّاس می نشستم و او مرا روی تخت خود می نشانید. او به من گفت: نزد من بمان تا سهمی از اموالم را برای تو قرار دهم.

من دو ماه نزد او ماندم. روزی گفت: چون هیئت نمایندگی عبد القیس نزد پیامبر(ص) آمدند، فرمود: «چه قومی هستید؟» یا: «چه هیئتی هستید؟».

گفتند: ربیعه.

فرمود: «خوش آمدید! شرمنده و پشیمان نباشید!».

گفتند: ای پیامبر خدا! با وجود این تیره از کفّار مُضَر در بین ما و تو، فقط در ماه حرام می توانیم نزد تو بیاییم. پس دستور قاطعی به ما بدهید که آن را به اطّلاع مردم خود برسانیم و با انجام دادن آن، به بهشت برویم. و از پیامبر خدا در باره [ظروف] آشامیدنی ها پرسیدند.

پیامبر(ص) آنان را به چهار چیز، فرمان داد و از چهار چیز، نهی کرد. آنان را به ایمان داشتن به خدای یگانه فرمان داد، و فرمود: «آیا می دانید ایمان به خدای یگانه چیست؟».

گفتند: خدا و پیامبرش داناترند.

فرمود: «گواهی دادن به این که معبودی جز خدای یکتا نیست و محمّد، فرستاده خداست، و گزاردن نماز و دادن زکات و گرفتن روزه ماه رمضان، و این که خمس غنایم را بپردازید».

[۱]. صحیح البخاری: ج ۱ ص ۲۹ ح ۵۳ وص ۴۵ ح ۸۷، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۸، ص ۳۸.