در زمان حکومت امام علی(ع) شخصی او را به منزلش دعوت کرد. حضرت با این شرط پذیرفت که برای پذیرایی، به هرآنچه در خانه است بسنده کند.

پیامبر اکرم(ص) پاداش زنی را که به راستی همدم شوهرش بود، نصف پاداش شهید را برایش ذکر فرمود.

حضرت آدم(ع) از خداوند در برابر شیطان که انسان ها را می فریبد، چیزی خواست و خداوند توبه را برای فرزندان آدم قرار داد.

هنگام بیعت زنان انصار با رسول خدا(ص)، زنها خواستند با حضرت دست بدهند اما حضرت خودداری کرد.

برای امام علی(ع) فالوده ـ که خوراکی اشرافی به حساب می آمد ـ بردند. حضرت از خوردن آن پرهیز کرد تا نفس او عادت نکند.

مردی نزد امام علی(ع) اعتراف به زنا کرد. حضرت این کارش را نپسندید و سفارش کرد: همانطور که خداوند گناه را می پوشاند گناهکار نیز باید گناهش را بپوشاند.

با اینکه امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) از نظر مالی در فشار سخت بودند، پیامبر(ص) با وجود فقیران در جامعه، حاضر نبود کمک ویژه به آنان داشته باشد.

طبق این حدیث هرکس به قسمت ملتزم کعبه رسید با کیفیتی خاص توبه کند، خداوند او را می آمرزد.

این حدیث نشان می دهد که ازدواج امام علی(ع) با حضرت فاطمه(س) به دستور خداوند بوده است. خطبه ی این ازدواج مبارک نیز ذکر شده است.

همانگونه که زنان موظفند در برابر شوهرشان خود را بیارایند، مردان نیز همین وظیفه را دارند چرا که سبب پاکدامنی طرفین می شود.

شخصی خوراکی می فروخت. پیامبر(ص) بخاطر اینکه روی جنس او با زیر آن تفاوت داشت، فروشنده را سرزنش کرد.

عثمان بن مظعون تصمیم گرفته بود از همه چیز دنیا دوری جوید. از زن، گوشت و حتی می خواست خود را خواجه کند. رسول گرامی اسلام(ص) او را از تمام این کارها منع فرمود.

گناه تهمت به قدری سنگین است که وقتی بُشیر به شخصی تهمت زد، آیاتی چند در مورد او نازل شد.

قوم یونس(ع) به او ایمان نمی آوردند و او را می آزردند. یونس آنان را نفرین کرد. عذاب تا نزدیکی آنها آمد اما به سبب توبه و آوردن ایمان، عذاب از آنها دور شد.

در این حدیث، چگونگی ازدواج امام علی(ع) با حضرت فاطمه(س) و اجرای خطبه ی عقد آمده است.

یونس به دلیل اینکه قومش دعوت او را نپذیرفتند، به آنها وعده ی عذاب داد. اما آنها توبه ی واقعی کردند و عذاب دفع شد.

وقتی که رسول خدا(ص) دانست که بلال به این دلیل اذان نماز صبح را با تأخیر گفته که کمک حضرت فاطمه(س) می کرده، او را مورد تشویق قرار داد.

مردی با اینکه امکانات همسر گزیدن داشت، از ازدواج سر باز می زد. پیامبر(ص) به خاطر این کارش، وی را بسیار سرزنش کرد تا اینکه با رضایتش او را به ازدواج در آورد.

پیرمردی مشغول بیل زدن در زمین بود. با دعای حضرت عیسی(ع) خداوند آرزو را از او گرفت. همان موقع پیرمرد، بیل را زمین گذاشت... اگر آرزو در حد معقول نباشد، کارهای دنیا لنگ می ماند.

مردی که از دیگری صدمه ی جسمی دیده بود، تصور می کرد که صدمه زننده آمرزیده نمی شود اما خداوند او را آمرزید.

مردی اموالش با حرام درآمیخته بود. امام علی(ع) برای پاک شدن اموالش، یک پنجم آن را گرفت تا در راهش مصرف کند.

اعمال شایسته ی انسان، برای والدین او که از دنیا رفته اند، نتیجه ی مثبت دارد.

به همان گونه که باید عیوب انسان زنده پوشانده شود، هنگامی که غسال بدن مرده را غسل می دهد، با دیدن عیبی در بدنش نباید به دیگران بگوید.

امام صادق(ع) به زنی که خیال می کرد ازدواج نکردن سبب فضیلتش می شود، سفارش کرد که از این کارش دست بردارد چرا که اگر فضیلتی داشت، حضرت فاطمه(س) تن به ازدواج نمی داد.

به اعتراف عبدالملک بن مروان، امام سجاد(ع) شخصیتی است که اگر کاری را انجام دهد که دیگران پست می دانند، نه تنها از شخصیت او کاسته نمی شود بلکه بر عظمت او افزوده می شود.

امام صادق(ع) قائل بود که مؤمنان، خداوند را در دنیا و آخرت می بینند اما با چشم دل.

ابو لبابه به دشمنان پیامبر(ص) سخنی گفت که خیانت به رسول خدا(ص) به حساب می آمد. سپس به شدت پشیمان شد و آنقدر به درگاه الهی ناله زد که آیه در باره اش نازل و توبه اش پذیرفته شد.

توجه زیاد انسان به آرزو، سبب می شود اجل را به فراموشی بسپارد.

وقتی که رسول خدا(ص) خبر شهادت دایی و برادر دختر جحش را به او داد، استرجاع گفت و صبر پیشه ساخت اما با شنیدن خبر شهادت شوهرش شیون سر داد و...

هنگامی که پیامبر(ص) خبر شد برخی، به امام علی(ع) آزار رسانده اند، پیامبر(ص) برآشفت و فرمود: ای مردم! هر کس علی را آزار دهد، مرا آزار داده است.

پیامبر اکرم(ص) به کسی که هیچکدام از فرزندانش را نبوسیده بود، فرمود: «کسی که رحم نکند، به او رحم نمی شود».

طبق این ماجرا، صبر خالصانه در برابر مشکلات سبب آمرزیده شدن گناهان می شود.

پیامبر اکرم(ص) علت نابودی پیشینیان را این شمرده که آنها حد را تنها بر ضعیفان جاری می ساختند.

شخصی در زمان جاهلیت 360 دختر را که قرار بود زنده به گور شوند خریداری کرد و آنها را از مرگ نجات داد. پیامبر(ص) این کار او را دارای پاداش دانست و اجر او را عرضه اسلام به او برشمرد.

دختر پیامبر اسلام(ص) لباسی پشمین کهنه که دوازده جای آن با برگ درخت خرما دوخته شده بود و...

شخصی که از خدا خواسته بود، مجازات های اخروی او را در دنیا به او برساند، بیمار و ضعیف شده بود. پیامبر(ص) کار او را اشتباه دانست و به او یاد داد که از خداوند، بخشش بخواهد.

پیامبر(ص) از گروهی درخواست بیعت کرد اما آنان بیعت خود را مشروط به این دانستند که پس از پیامبر(ص) جانشین حضرت شوند اما حضرت نپذیرفت و آنان نیز بیعت نکردند.

سلمان به ابودرداء سفارش کرد که زیاده روی در عبادت نکند و حق جسم و خانواده و هر صاحب حقی را ادا کند و پیامبر(ص) این سفارشهای سلمان را تایید فرمود.

شخصی عابد که سبب تحیر فرشته ای شد، به دلیل محرومیت از خرد، پاداش کمی دریافت کرد

در زمان بنی اسرائیل مردی پس از زنا با زنی، آن زن به او گفت: وقتی نزد زنت رفتی، مردی را با او خواهی دید. پیشگویی زن درست در آمد و موسی(ع) به این مناسبت فرمود: پاک دامن باشید تا زنانتان نیز پاک دامن باشند. ...

امام(ع) چرم های بازار را پاک شمرده و خود از آنها استفاده می کرده است. اعمال مسلمانان را باید حمل بر صحت کرد.

امیرالمؤمنین(ع) از کسانی که او را می شناختند لباس نخرید بلکه از کسی خریداری کرد که او نشناسد و نخواهد بخاطر مقامش به او تخفیف دهد.

ابلیس پس از آنکه مردمان را در فریب خوردن، سه دسته می کند، به یحیی می گوید که شبی غذا را بر یحیی لذیذ جلوه می داده و یحیی با زیاد خوردن، آن شب برای نماز بر نخاسته

کسی که ادعا کند در خواب با زنی آمیزش کرده، حد قذف بر او جاری نمی شود بلکه می توان او را بخاطر آزردن دیگری، تعزیر کرد.

زهد به معنای بریدن از همه چیز دنیا نیست بلکه روزه و خوردن و خوابیدن و عبادت و همبستری از برنامه های یک مسلمان است.

پدر شیخ صدوق از حسین بن روح (نایب حضرت مهدی ع) خواست تا از آن حضرت بخواهد تا برای فرزند دار شدنش دعا کند و با دعای آن حضرت، شیخ صدوق متولد شد.

خطبه ی ازدواج امام علی(ع) با حضرت فاطمه(س) از زبان پیامبر(ص) و نیز شادی در این مراسم ذکر شده است.

مردی که به همه نوع گناهی دست می زد، به خاطر دست برداشتن از زنا با زنی عفیف، همه ی گناهانش آمرزیده شد.

بدترین جای شهر در این حدیث، بازار معرفی شده است.

شخصی که کفشش را جا گذاشته بود، فردی دیگر آنها را برای شوخی پنهان کرد. صاحب کفش نگران شد و ترسید کفشش گم شده باشد. پیامبر(ص) آن کسی را که شوخی کرده بود، سرزنش کرد.

امام علی(ع) مقید بود که شبانه و به صورت ناشناس صدقه دهد چون صدقه ی پنهانی خشم خدا را فرو می نشاند.

حضرت فاطمه(س) مایل بود صدای اذان بلال را به یاد روزهای حیات پیامبر(ص) بشنود. بلال اذان گفت و حضرت در میان اذان، از هوش رفت و بلال ادامه نداد.

دو نفر که از سلمان و اسامه غیبت کرده بودند، پیامبر(ص) رنگ گوشت را در دهانشان دید...

پس از فتح مکه، بلال بر فراز کعبه اذان گفت. دو تن از غیرمسلمانان بدون اینکه کسی خبر شود، از او بد گفتند. هنگامی که پیامبر(ص) بدگویی شان را برای آنها بازگو کرد، اسلام آوردند.

بلال پس از ارتحال رسول گرامی اسلام، حاضر نشد، برای کسی که از او درخواست اذان کرد، اذان بگوید و پس از مدتی مکه را به سوی شام ترک کرد.

یکی از کارکنان بنی امیه، پول های فراوان نامشروع به دست آورده بود. از امام صادق(ع) برای توبه کردن، راهنمایی خواست. امام(ع) شرط پذیرش توبه اش را برگرداندن اموال مردم ذکر کرد. او چنین کرد و توبه اش پذیرفته شد.

سرزمینی آباد به دلیل کفران نعمت صاحبان آن، سیلی ویرانگر آمد و اموالشان را از بین برد.

این حدیث نشان می دهد که مروت اهل بیت(ع) بسیار بالاست.

هنگامی که امام علی(ع) بیان داشت که تنها او برادر پیامبر(ص) است و هرکس چنین ادعا کند، شخصی ادعا کرد که برادر پیامبر است و امام علی را دروغگو خواند. به محض چنین ادعایی به لرزه افتاد و مرد.

پس از آنکه امام صادق(ع) به دو نیازمند که از او درخواستی کردند، به هرکدام مشتی خرما داد، به نفر سوم چیزی نداد، به استناد به آیه ای که به میانه روی در انفاق، سفارش می کند.

پیامبر(ص) مواردی را برشمرد که هرکس پس از ایمان به خدا، یکی از آنها را رعایت کند، او را وارد بهشت می کند: دهش، سخن نیک، یاری شکست خورده، کاری کردن برای کسی که کاری نمی داند، آزار نرساندن به دیگران.

پس از مهاجرت عده ای از مسلمانان به حبشه، عده ای از حبشی ها همراه مسلمانان خدمت پیامبر اسلام(ص) رسیدند و هم کمک مالی کردند و هم در چند جنگ شرکت کردند.

هنگامی که رسول خدا(ص) اصحاب را برادر یکدیگر قرار داد، امام علی(ع) را در پایان برادر خویش قرار داد و به او فرمود: نسبت به من به منزله ی هارون از موسی هستی.

وقتی افرادی تیر شخصی را که خوابیده بود، برداشتند و پس از بیداری او و ترسیدنش، دیگران خندیدند، پیامبر(ص) این کار را نپسندید و به آنها تذکر داد.

رسول خدا(ص) در این حدیث نشان داده است که رسیدگی به خانواده نیز دارای فضیلت است و خود، نوعی انفاق به حساب می آید.

به مناسبت کم اعتنایی مردی به همسرش، پیامبر اسلام(ص) پاداش فراوان برای توجه به همسر بیان فرمود.

چگونگی تشریع اذان در این حدیث نشان داده شده است.

هنگامی که پیامبر(ص) دو به دو اصحاب را برادر هم قرار داد، امام علی(ع) را برادر خود تعیین کرد.

کسی که برای بی نیاز ساختن خانواده اش از دیگران، تلاش می کند، پاداش رزمنده و پاداش حج گزار و پاداش عمره گزار دارد.

آنکه حق دیگران بر گردن اوست، زمانی توبه اش پذیرفته می شود که حقوق دیگران را برگرداند.

بیعت حقیقی زمانی رخ می دهد که انسان، پای دشواری ها بایستد. لذا پیامبر(ص) با شخصی بیعت کننده، شرایطی را تعیین فرمود.

پیامبر(ص) برای کسانی که خالصانه با دیگران برادری می کنند، جایگاهی خوب در قیامت ترسیم فرموده است.

شخصی که توبه کرده بود، دعایش مستجاب شد و به مقامی بالا دست یافت.

کسی که چشم خود را از نگاه بد و نیز دست و زبانش را حفظ کند، پاداش حج سال آینده را خواهد داشت.

هنگام نزاع، باید به کمک برادر دینی خود شتافت، چه ظالم باشد و چه مظلوم. اگر ظالم است مانع ظلم او شود و اگر مظلوم است به کمک او بشتابد.

امام صادق(ع) با یادکرد شهادت عمویش زید بن علی(ع) به شدت گریست.

این حدیث نشان می دهد که توریه در برابر دشمن، جایز است

دوستی و دشمنی برای خدا از بهترین اعمال برای خداست.

خدای متعال دلیل گرفتاری های بعقوب را ادب کردن او بیان کرده است.

خداوند به موسی بیان می دارد که چگونه می توان در قیامت در سایه ی عرش الهی بود.

دوستی و دشمنی با دوستان و دشمنان امام علی(ع) در هر شرایط، مورد سفارش رسول خداست.

فقیری که هرروز در نماز پیامبر(ص) حضور می یافت، پس از آنکه پیامبر به او دو درهم داد، مال او برکت پیدا کرد و چنان سرگرم دنیا شد که فرصت حضور در نماز را نمی یافت تا اینکه حضرت، دو درهم را پس گرفت ...

امام علی(ع) خاطره ای از فقر خود می گوید.

دعا در حق برادر دینی مثل آن است که صدهزار برابر آن را برای خود دعا کرده باشد.

امام رضا(ع) به خدمتکارانش توصیه کرده بود که هرگاه کسی را به کار می گیرند، قبل از کار، مزد او را تعیین کنند.

امام علی(ع) ماجرای خواستگاری و ازدواجش با حضرت فاطمه(س) و مقدار مهریه را بیان می کند.

پس از کشته شدن خوارج در جنگ نهروان، امام علی(ع) آیندگان را که پیرو او هستند، در پاداش این کار، شریک دانست.

ابن عباس چگونگی تهجد پیامبر(ص) را گزارش کرده است.

ابوذر در راهی سه روز از رسول خدا(ص) عقب ماند. وقتی به آبی گوارا رسید، مقداری از آن برداشت ولی در عین تشنگی حاضر نشد پیش از آنکه رسول خدا از آن بنوشد، بخورد.

پس از تقسیم اموال و لباس از سوی رسول خدا(ص)، فقیری دیر رسید و تنها کسی که حاضر شد سهم خود را به او بدهد امام علی(ع) بود.

امام کاظم(ع) تعدادی از حقوق برادر دینی را بیان می فرماید.

این حدیث نشان می دهد که امام علی(ع) هر آنچه داشت در راه خدا انفاق کرد.

پیامبر(ص) زنی را که خوب شوهرداری کرده بود، از کارگزاران خداوند شمرد.

پیامبر اکرم(ص) مطالبی برای امام علی(ع) فرمود و از او خواست تا برای امامان بعد از خود بنویسد.

امام علی(ع) مهمان به منزل آورد در حالی که با کمبود غذا مواجه بودند. با همکاری حضرت فاطمه(س) طوری به او غذا دادند که متوجه نشود، با غذای کمی دارند.

پیامبر اکرم(ص) در برابر دست برداشتن از یک نخل خرما برای یک مسلمان، نخلی در بهشت را تضمین کرد.

هنگامی که مردم در نیشابور از امام رضا(ع) درخواست حدیث کردند، کلمه ی توحید را به عنوان حصن مطرح فرمود اما شرط آن را ولایت اهل بیت(ع) ذکر کرد.

وقتی خبر جان دادن نوه ی رسول خدا(ص) به او رسید، در عین حال که دخترش را دعوت به صبر کرد، خود نیز با دیدن صحنه، اشک از دیدگانش جاری شد. هم تسلیم رضای الهی بود و هم گریه از روی محبت می کرد. ...

امام باقر(ع) وقتی نگاهش به خانه ی خدا افتاد چنان گریست که توجه مردم را جلب کرد.

به دلیل اینکه رسول خدا(ص) غذایی برای مهمانش نداشت، امام علی(ع) مهمان را به منزل برد و با تنها غذایی که برای فرزندانش داشتند، از مهمان پذیرایی کردند.